In het gratis Dordtboek van toen wordt nog steeds gehandeld

24 februari 2013

DORDRECHT -  Hoe maak je de dichtkunst of dichtvorm populair? Dat ging vroeger in Dordrecht gratis. Zeven maal kwam er een zogeheten DORDTBOEK uit.

Zolang  de gemeentelijke Culturele Raad (CR) nog tot rond 1981 bestond, werden gedichten jaarlijks uitgegeven in het gratis DORDTBOEK. De  CR had eigen bevoegdheden gekregen van de gemeenteraad, die zich daar in de loop van de tijd steeds minder blij ommaakte.

De oplage van het DORDTBOEK schommelde rond de 15.000 tot 20.000 exemplaren. Bekende Dordtse dichters stonden met versen in het boek afgedrukt naast minder bekende Dordtenaren.

C.Buddingh' en Jan Eijkelboom, Heinz Schneeweiss, Luppius, Han van Gorkom, C.A. Klok, Wubbe de Lint, Godfried J. Holber, Wytske Nederveen en Wim de Vries en veel anderen kwamen in één of meer DORDTBOEKEN langs.

Kees Klok herinnert zich nog het gratis DORDTBOEK, waarin nog steeds wordt gehandeld. Toen was het een boek in de Dordtse boekenweek en het idee leeft elders nog.

De Culturele Raad (CR) is wel geschiedenis geworden, alhoewel de secretaris van 1968 tot 1981 (Ton Delemarre) vindt dat de CR nu nog van betekenis kan zijn............

Kees (C.A.) Klok:

In Utrecht werd ter gelegenheid van Gedichtenweek een gratis dichtbundel met werk van het Utrechts Dichtersgilde op straat uitgedeeld. Het deed mij denken aan de Dordtboeken die een mensenleven lang geleden gratis werden uitgedeeld in de Boekenweek. Gildemeester Chrétien Breukers stuurde een pakketje voor de leden van de Dordtse Dichterskring, een sympathiek gebaar dat erg op prijs wordt gesteld. Het is een mooi vormgegeven, handzame bloemlezing, waar ik bijna dagelijks even in lees. Ik ben poëzieredacteur, geen criticus, dus verwacht van mij geen recensie, maar neem wel van me aan dat er boeiende, bijzondere en verrassende gedichten instaan. De gratis Dordtboeken kosten hier en daar een aardig bedrag in antiquariaten en op boekenmarkten. Over een mensenleven gaat deze bloemlezing, getiteld Het Utrechts Dichtersgilde gaat dwars door de stad, het in die wereld ook heel goed doen, voorspel ik. Om te weten of ik gelijk krijg moet ik minstens 111 worden. Of ik dan nog door Loxias dans of bij Visser verliefd zit te worden op meisjes 'van mijn leeftijd, alleen tachtig jaar jonger' (vrij naar Gerard Reve) is nog maar de vraag.

'Vreemdgaan doe je gewoon,' schrijft Ellen Deckwitz in haar gedicht Vincent. Ik moest aan die regel denken toen ik hoorde van een jonge vriend dat hij vertrokken is bij zijn, nog jongere, vriendin. Een stel dat mij dierbaar is en waarvan ik het erg jammer vind dat ze uit elkaar zijn. Een moreel oordeel heb ik er niet over. Ook niet als er vreemdgaan in het spel zou zijn, wat ik niet weet, maar het is het zoveelste bevriende paar dat uit elkaar gaat en dat verdriet mij. Bijna altijd als vrienden verschillende wegen inslaan verlies je er een uit het oog. Ik wil dat niet, maar het gebeurt vrijwel automatisch. Ik wil eigenlijk dat alles wat goed is goed blijft en nooit verandert. Zoals er in poffertjessalon Visser in feite nooit iets verandert, waardoor het zo'n prettig thuis blijft. Alleen, wat aan de oppervlakte goed lijkt, blijkt dat in de praktijk toch niet altijd te zijn. Een van de vele akelige kanten van de (menselijke) natuur waaraan ik nooit zal wennen.
 
©Kees Klok
 
 

 

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.