Dordrecht verdient in 2018 een echt Otto Dicke en Kees Buddingh' jaar
door HANS BERREVOETS
DORDRECHT - Dichter C. Buddingh’en tekenaar Otto Dicke delen historie. Zij zijn in 2018 honderd jaar geleden geboren. Kees en Otto zijn ereburgers van Dordrecht en waren lid van het oudste Teekengenootschap van Nederland, Pictura in Dordrecht. Dat kan in 2024 het 250 jarig bestaan vieren. In Pictura aan de Voorstraat hadden Otto en Kees ook een atelier.
Buddingh’ krijgt, dankzij het genootschap dat zijn naam draagt, regelmatig aandacht. Rond 2015 wordt zijn biografie verwacht.
Otto Dicke was zijn tijdgenoot en verdient het ook aan de vergetelheid te worden ontrukt. Zij werkten samen als spekkie en blekkie in een strip in de zogeheten kwartetbladen, die in 1975 werden geïntegreerd in het dagblad Trouw. Hierdoor werd het Dordtsch Dagblad aan het Scheffersplein geschiedenis.
De naam DICKE bestaat rond 2018 ook tweehonderd jaar in Dordrecht. De voorouders kwamen na de Franse tijd vanuit de vorstendommen in het huidige Duitsland naar Dordt toe en in het bijzonder naar de Prinsenstraat. Pas twee jaar geleden vertrok de laatste Dicke uit de Prinsenstraat.
De vader van Otto was ARP-wethouder in Dordrecht en werd ook ereburger. Geen enkele familie in de stad kan erop bogen twee ereburgers te hebben voortgebracht. In 2014 viert en herdacht de school aan het Halmeheiraplein de oprichting van de protestantse HBS met de eerste lessen aan de Groenmarkt in 1914! Daar was de familie Dicke belangrijk voor, net het verzet in de tweede wereldoorlog. Leni Dicke werd in 1945 als koerierster gepakt en werd later door het verzet bevrijd. Het huis van de Dickes op de kop van de Prinsenstraat werd in brand gestoken door de bezetters en na de oorlog heeft de familie voor deze ramp nauwelijks genoegdoening gekregen.
De combinatie Kees en Otto is Dordrecht-promotie. In 2018 wordt ook stil gestaan bij de opening van de Dordtse Synode, de kerkvergadering van 1618-1619. De taal of zeg maar creatieve mogelijkheden hebben daar een oorsprong.
In Dordrecht viel het besluit om de bijbel getrouwelijk in het toen gangbare Nederlands te vertalen, waardoor de lage landen aan de zee langzaam ook een eigen taal kregen. De bijbels werden ook door tekenaars verbeeld. Tot de Dicke familie behoren ook de muzikale broers Dicke (Andre, Dob, Rop en Freek). Zij begonnen in de jaren zestig van de vorige eeuw en hoe kan het ook anders: Aan de Prinsenstraat werd geoefend achter de keuken. Pa en ma Dicke waren gastvrij voor hun zonen en fans, zoals Dordrecht in 2018 een gastvrije Dicke – Buddingh’ stad kan zijn. Zoiets geeft dan gelijk een Dordtse toevoeging aan alle nationale en internationale activiteiten rond vierhonderd Dordtse Synode. Kees noemde zich agnost. Otto Dicke werd gereformeerd geboren en gedoopt in de Wilhelminakerk. Vanuit de Prinsenstraat ging de familie daar voor de oorlog lopend naar toe. Uiteindelijk is het geloof Otto als een jas van zich af geleden.
Zijn gehele familie was er trots bij, toen hij in de tijdelijke raadszaal in het Stadskantoor enkele jaren voor zijn overlijden ereburger van de stad stad werd. Uiteraard deelde Kees Buddingh' als mede ereburger in de vreugde bij de Dickes, alhoewel Otto er uiterlijk rustig onder bleef. Zijn naam is echter meer dan een herinnering: Hij heeft honderden jonge kunstenaars les gegeven. De historie van Buddingh' is in woorden gevangen. De herinneringen aan Dicke zitten in tekeningen, die het waard zijn om in 2018 zo compleet op een prominente plek te zien horen te zijn: Ik zou zegge: Buddingh' en Dicke dan samen ook in het Dordrechts Museum, in Pictura en op straat met activiteiten rond Buddingh' plein en Dicke plein. Wanneer zou Dordrecht er klaar voor zijn om deze twee ereburgers samen terug te brengen in het collectief geheugen?
