Elisabeth van Heiningen komt op voor historisch Dordrecht
DORDRECHT - Elisabeth van Heiningen heeft Dordrecht lief, al is zij van geboorte Rotterdamse. Ze is voorzitter van de stichting historisch platform, die inmiddels vijf jaar bestaat. MMet zuster organisatie Platfdorm Stedelijke Herdenking wordt stevig aan de Dordtse (historische) weg getimmerd. Tijdens een groot historisch debat, in de aanloop van de verkiezingen voor de nieuwe gemeenteraad van 2010, zette Elisabeth historische lijnen uit.
Ton Delemarre ging namens het binnenstadsblad De Poorter bij haar op bezoek en stelde het verhaal ook beschikbaar aan Dordrecht.net:
ANNO 1680 staat met fraaie letters geschreven boven de hoge deur van het monumentale pand aan Hooikade met zijn smetteloos witgepleisterde gevel. Sinds 2002 het woonhuis van Elisabeth van Heiningen (en haar echtgenoot dr J.G.Pegels).
“Het jaartal klopt niet helemaal”zegt Elisabeth, die ons ontvangt in haar klassieke werkkamer op de verdieping met heerlijk uitzicht op de Nieuwe Maas. Antiek meubilair, fraai schilderij aan de wand. “Het huis is ouder, maar ik heb nog geen tijd kunnen vinden om alle oude documenten na te speuren, ik ben nog niet verder terug dan begin 17e eeuw”. Dat naspeuren doet ze graag. Haar afstudeerscriptie Kunstgeschiedenis aan de Leidse Universiteit in 1996 (na 7 jaar deeltijdstudie) betrof de historie van het Huis de Onbeschaamde aan de Wijnstraat. Drie dikke delen met tekst, foto’s, en de vertalingen van de oude documenten.
Ze werd verliefd op dat stralende Patriciërshuis en meteen op Dordrecht. Voor de vereniging Hendrick de Keijser, die het pand restaureerde, diende haar scriptie als jaarverslag. Daar stonden al die bijzondere feiten over de bouwgeschiedenis: bijvoorbeeld dat de bouwheren, hoewel Dordrecht de stapelplaats van alle soorten hout was, toch naar Amsterdam gingen om daar het meest edele hout te halen. Voer voor een precieze tante, die ook de historie van het RK Ziekenhuis aan de Houttuinen, het Lengenhofje, en van de Spaarbank, later Slavenburgs bank (en uiteindelijk ABN AMRO) aan de Singel uitploos. Samen met Mieke van Baarsel schreef ze in de reeks Eilandverkenningen over de vele buitenplaatsen op het eiland van Dordrecht. Moeiteloos houdt ze er een uurlange presentatie over (zonder één keer op een spiekbriefje te kijken!)
“Ik moest gewoon mijn hand op die oude steen leggen”, zo verklaart deze geboren Rotterdamse haar liefde voor de Dordtse binnenstad en voor het huis aan de Hooikade, dat ze in 2002 betrok. “De nieuwkomers zijn vaak feller dan oude ingezetenen. Ik kon het verzoek niet afslaan om bestuurslid te worden van Oud Dordrecht, de historische vereniging met 1200 leden”.
Van 2005 tot 2011 had ze binnen het bestuur de activiteitencommissie en de contacten met de redactie van blad en jaarboek onder haar hoede. Nu is ze voorzitter van het Dordts historisch Platform, dat maar liefst 18 betrokkenen bij de oude stad van AWN (de archeologische werkgroep) tot VVV omvat. Twee maal per jaar is er een informatieve Rondetafelbijeenkomst en het Platform is ook de organisator van de Cursus Dordtologie. Het idee van een cursus stadsgeschiedenis is ontleend aan Gouda (die het weer aan ’s Hertogenbosch dankt). Op elf zaterdagmorgens komt een groep van 25 belangstellenden bijeen in ’t Zeepaert, een prachtig 500 jaar oud monument aan de Wijnstraat, dat door de gemeente ter beschikking wordt gesteld voor de cursus.
Daar vertelt een bevlogen docent over Dordt ondergronds (de opgravingen) of over de middeleeuwse kerken, over scheepvaart en scheepsbouw, over onze schilders en kunstenaars, over de gilden en de scholen, over bouwen, wonen, de monumenten enz. De cursus wordt afgesloten met een klein examen en een stadswandeling. In 2008 is men ermee begonnen en het loopt als een snoertje. Intussen tellen we al ruim 250 gediplomeerde Dordtologen en in 2013 start de tiende ronde.
Er zijn nog enkele plaatsen à 100 euro vrij. Dus haast u naar de fraaie website http://dordtologie.nl. Maar naast die cursus voor burgers is er ook nog RAMBO de leergang RAadsleden AMBtenaren Onderwijs. Een bliksemcursus Dordtologie op wisselende locaties, afgesloten met een werkstuk (te vinden op de site) om zo ook de ambtenaren te infecteren met het Dordtvirus, waar Elisabeth aan lijdt. Ze verkondigt vol passie de waarde van de historie. Ook economisch want Monumenten zijn 15% meer waard dan vergelijkbare panden. Ze spreekt voor Probus, voor de UVV, Oud Dordrecht, heeft plannen om de serie Verhalen van Dordrecht over te nemen, is al doende met de voorbereiding van het 1e lustrum van de cursus Dordtologie in september 2013 met een mooi symposium. En ergert zich aan de onverschilligheid van met name projectontwikkelaars, die geen ontzag hebben voor historie en schoonheid. Denk aan het Reuspand aan de Vrieseweg. Hoe kan een welstandscommissie de Mediamarkt laten passeren of wanstaltige nieuwbouw aan het begin van de Wolwevershaven? Om maar te zwijgen over de rare groene glazen erker aan de overkant.
Wanneer komen er weer bomen op het Hof? Wie verkocht de kandelaars van de Statenzaal?
Waarom geen historisch/educatieve kruidentuin in de nu onzalige Kloostertuin? Voor een Rotterdamse met Schoeversopleiding en een historie als huisvrouw in Son en Breugel en Alphen aan de Rijn, een loopbaan als medisch secretaresse, wellicht niet de meest voor de hand liggende vragen maar voor wie is betoverd door de magie van Dordrecht en woont in een monument aan de Hooikade, waar de oude voordeur richting Maartensgat nu de achterdeur is, met uitzicht op de Grotekerkstoren, voor die betoverde prinses zijn dat vanzelfsprekende, onbeschaamde vragen.
Ton Delemarre
