Jac Hogeweg viert 3 november in Dordrecht tachtigste verjaardag

26 oktober 2010

DORDRECHT – Heel veel mensen uit alle windstreken worden volgende week woensdag vanaf tien uur op evangelisch centrum voor hulpverlening de Hoop aan de provinciale weg in Dordrecht verwacht. 

Dat staat bekend daar als dorp de Hoop. 

Jac. (Koos) Hogeweg zal daar dan zijn tachtigste verjaardag vieren.Hij geniet een grote bekendheid.

Hogeweg was de initiatiefnemer in 1975 tot de oprichting van de Hoop.  Hij vatte op een informatieavond in de Wilhelminakerk, na een inleiding van een bezorgde politieman, het plan op met medestanders om iets aan de gesignaleerde nood te gaan doen. Drugsverslaafden waren de eerste doelgroep, maar onder leiding van directeur Teus Stortenbeker groeide de Hoop snel.

De naam is afkomstig van Hofje de Hoop achter de Spuiweg, waar alles begon. Hogeweg is meermalen onderscheiden, was gemeenteraadslid in Dordrecht en timmerde op allerlei manieren aan de weg.

Wat drijft Koos Hogeweg? Hieronder volgt zijn eigen verhaal:
,,Het is ruim 37 jaar geleden dat ik werd benoemd als Hoofd van de dr. H. Colijnschool en zo met Dordt verbonden raakte. Het was voor mij een grote overgang om na bijna veertien jaar werk in de zending in Nieuw Guinea en Curacao terug te zijn op Vaderlandse bodem. Ik heb van jongs af aan mij geroepen  gevoeld om werkzaam te zijn in kerk, staat en maatschappij. Als kleine jongen van negen jaar was ik diep onder de indruk van de lezing die dominee Legene van de Evangelische Broedergemeente in de Gereformeerde Noorderkerk in Rotterdam hield. Ik zei toen tegen mijn moeder: “Ik wil zendeling worden.”

In 1956 ben ik als zendingsonderwijzer naar Sorong / Saoka in Nieuw Guinea vertrokken. Ik werd geplaatst op een afgelegen zendingspost omringd door het oerwoud gelegen aan de kust van de Grote Oceaan. Daar op die eenzame  zendingspost ontmoette ik mijn (eerste) vrouw Cobie Cramer. Zij gaf samen met slechts één verpleger leiding aan zeventig verslaafden in de melaatsenkolonie gelegen een half uur lopen van de school en het internaat.

In 1962 kwam, nadat Nederland zich daar terugtrok, een einde aan ons werk. We moesten onze vrienden de Papoea’s verlaten. We namen diep bedroefd afscheid van land en volk van Nieuw Guinea. In 1964 vertrokken Cobie en ik en de kinderen naar Curacao. Daar werkte ik mee vanuit het Antilliaans Bijbel Genootschap aan de vertaling van de Bijbel in het Papiamento.

In 1972 kwam Dordrecht op mijn weg. Ik werd snel vanuit de ARP gemeenteraadslid. Ik ging me bezig houden met Jeugd- en Jongerenwerk en ook de verslavingszorg. Het werd mij duidelijk dat de hulp aan verslaafden in Dordrecht meer aandacht behoefde. Mijn zendingshart liet van zich spreken. Ook Jezus zou omzien naar de Naaste in Nood. Door drie gelijkgezinden - Mr. W. Beernink , B.A. Zinkweg en Jac. Hogeweg - werd op 7 november 1975 bij notaris Suvee op de Groenmarkt Stichting De Hoop opgericht. Ik werd voorzitter. Als projectleider werd Teun Stortenbeker aangesteld en hij is anno 2009 nog de algemeen directeur. Hij had toen met verpleegkundige Mieke Baars de zorg voor de eerste zes en later twaalf verslaafden. Teun was een man met visionaire gave. Hij gaf ook uitstekend leiding aan De Hoop.

De Hoop is uitgegroeid tot een volwaardige Psychiatrische kliniek in de Geestelijke Gezondheidszorg waar ook honderden mensen werk vinden. Veel gasten - zo noemen we de cliënten - komen tot genezing. Ook hebben mensen voor het eerst of bij vernieuwing een ontmoeting met de Here Jezus: Op het geestelijke vlak wordt hard gevochten om het hart van onze gasten. Met vreugde hebben we keer op keer opgegeven verslaafden die al 30 jaar drank en/of drugs gebruikten als volkomen genezen mensen zien terug keren in de maatschappij.

Dit werk doen wij gesteund door vele kerken en particulieren. In de begintijd vroeg een niet gelovige Dordtenaar mij: “Uit welke kracht doe jij dit werk?” Ik heb toen mogen getuigen en zeggen: God heeft mij het geloof gegeven heeft dat dit werk door Hem gezegend is. Toen kwam de vraag: “Maar wat is geloven?” Ik heb hem toen het verhaal van Hoop van Petrus verteld: Die liep op het water.

Toen zei hij: Dus geloven is lopen op water!! Ik sprak hem later weer en ik zat in de put. Hij vroeg wat er aan de hand was. Ik legde hem uit wat er allemaal niet goed ging en wat nog niet geregeld was. Tegenwoordig zouden mensen zeggen: denken in mogelijkheden. Hij zei toen: “Hogeweg: jij moet maar weer op het water gaan lopen, want toen ging het goed.””

Bij al mijn werkzaamheden heeft dat geloof mij altijd gesterkt. Mijn geloof heeft mij de kracht gegeven om de zendingsopdracht van Christus uit te voeren. Ik hoop en bid dat Christus bij mensen uit de kerken van Dordrecht gehoor en geloof in Dordt vindt om om te zien naar de naaste in nood. Dat kan als wij allen met Christus lopen op het water.

Gerelateerde straten:
Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.