Rijk van der Lagemaat brengt treffend thuiskomen van kunstenares Barbera van der Poel onder woorden

DORDRECHT - Dertig werkstukken van Barbera van der Poel zijn te bewonderen in de Wilhelminakerk aan de Blekersdijk 41 in Dordrecht. Tegen de witte wanden van de grote kerkzaal is het een opvallend geheel. Op zaterdagmiddag 17 en 24 april kunnen liefhebbers de kunst bewonderen in de kerk en thuiskomen in het verhaal zoals Barbera van der poel dat heeft vorm gegeven. Ze legde achtergronden zaterdag 10 april in Ad De Dordtenaar uit in een gesprek met verslaggeefster Liesbeth Okkerse. Rijk van der Lagemaat, actief bij de Wilhelminakerk en in de stichting Dordtissimo, bracht de waarde en de achtergronden van het werk van de  Dordtse kunstenares onder woorden.

 Zijn kunsttoespraak:

,,Dit kerkgebouw heeft een heuse kunstcommissie. Namens hen mag ik u welkom heten in deze Wilhelminakerk, het bolwerk waar kunst, cultuur en religie elkaar raken. Uw aanwezigheid wordt erg op prijs gesteld, u die op welke wijze dan ook verbonden bent  met deze tentoonstelling. Een bijzonder welkom aan familie en kinderen van de exposant en Kees van Tol..

En wat leuk dat ook jij er vandaag bij bent, Barbera.

Lieve Barbera, in de tuin van onze gezamenlijk vrienden, vertelde jij de afgelopen zomer  me de verhalen over de maandenlange reis die je met Kees maakte in Portugal. De inspiratoe voor het paneel hier op het podium, heb je daar opgedaan.

Nu mag ik iets zeggen voorafgaande aan de opening van deze expositie. Ik voel me bevoorrecht en vereerd.

Maar wat bijzonder dat deze tentoonstelling, na die reisverhalen de naam draagt:  

                                                        THUISKOMEN.

Dames en heren.

Graag willen we verzwijgen dat Barbera van der Poel geboren is in Rotterdam.

Het liefst zouden we haar toe-eigenen als Dordtse Kunstenaar, en dit met een grote K. want ze hoort thuis in de rij van grote kunstenaars, in welke uitingsvorm dan ook, die deze stad in zijn geschiedenis heeft voortbracht.

Iets te zeggen over de werken van Barbera kun je niet binnen een half uur. Toch probeer ik u in het kort iets te vertelen over de techniek en de inspiratiebron van de werken.

Vanaf haar 30e maakt Barbera professionele kunst. Het is werk én passie, en soms spiritueel.

Vorige werken waren geheel anders van uitvoering dan deze. Maar soms kun je de oer van de textielcomposities terugvinden. Echter, nu geheel anders in de gebruikte materialen. Een gemengde, totaal eigen techniek, die ze baseert op haar jarenlange ervaring. Je kunt  beter spreken van bouwen dan van schilderen. Bouwwerken van stof, papier, pigmentpoeders, verven en structuren.

En die specifieke, die bijzondere Barbera-kleuren, zal ik ze maar noemen, die hier in al deze tentoongestelde werken zichtbaar zijn, zijn combinaties van pigmenten en bijenwas.

Ik ben geen techneut dus kan u daarover niet veel vertellen. Overigens, welke kunstenaar geeft zijn geheim prijs…..

Wel heb ik gemerkt dat als je de werken goed wilt bekijken, je eerst van enige meters afstand aanschouwen en daarna van dichtbij. U staat dan versteld van de gebruikte materialen. Overigens, ik daag u uit te ontdekking dat ze ook wel eens ondeugend is geweest.

Maar goed kijkend ontdek je wat er schuilgaat achter de kunststukken.

Dat brengt mij bij haar inspiratiebron.

“Levenslang heb ik de behoefte gehad om me uit te drukken” vertelde Barbera mij.

Ze zegt: “Het moet vreugde brengen aan mensen. Het moet herkenning geven”.

En dat deed het voorheen, anders vormgegeven dan nu, want ik weet dat het vertroosting bracht en het helend was. En dat doen de werken van vandaag ook.

Waarom heeft deze werkenreeks de naam “Thuiskomen” ?

Eerst wat niet daarmee bedoelt wordt: Thuiskomen als een soort van ‘bestemming bereikt’ zoals mijn navigatie zegt. In tegendeel. De kunstwerken spreken juist van een zoektocht in het leven.  Thuiskomen is hier en nu.

Tijdens die reis door het leven kun je thuiskomen bijvoorbeeld in je huis, in je lichaam, in de stilte, in je leeftijd, maar ook thuiskomen als vluchteling, of bij je moeder of bij God.

In de composities zijn verborgen verhalen te ontdekken. Die van een nieuwe wereld.

Verhalen kennen geen begin en geen einde.

Het is het geheim van de kunstenaar die weet wat er geschapen moet worden nog als de lijst in de verpakking zit en de verf nog in de tube’s.

Laag over laag krijgt het werk zijn bedoelende vorm. Zoals ook het leven gestalte krijgt door lagen van meegemaakte emotie. Soms glad en glanzend, soms gerimpeld en dof.

Eindeloos mengen van kleuren. Totdat het eindelijk die kleur heeft die het maakt. Daar heb je lef voor nodig ! want soms zijn ze gewaagd.

Wat hangen die typische Barbera-kleuren hier prachtig tegen de witte wanden.

Ik maak dan ook maar nu van de gelegenheid gebruik –namens Barbera- de mensen van de kunstcommissie van deze kerk hartelijk te bedanken voor hun uitnodiging en hulp bij het tot stand brengen van deze expositie. Niet alleen hen, maar ook andere vrienden voor hun hand- en spandiensten, waarmee er één zelfs een bekeuring van € 51,20 bij opliep……en uiteraard de André Rieu van het westen Gerard vd Niet en zijn dochter Astrid.

Maar dan uiteindelijk is werk goed en is het af en is het werk zelf thuisgekomen, na een lange en enerverende zwangerschap.

Een verhaal, lang geleden gehoord, heeft mij blijkbaar geïntrigeerd omdat ik het heb onthouden.

Het gaat over een vader die op het huwelijksdiner van zijn dochter haar een klein doosje overhandigd.

Met daarin een ring. Hij zei haar: kindlief , dit cadeautje van je vader bezit zoveel waarde, dat waar je ook ter wereld bent, je hiermee altijd weer…… kunt thuiskomen.”.

Een kind krijgt zijn bestemming in het volle leven. In het onderweg zijn….

In deze metafoor zie   dat iemand iets kostbaars in zichzelf heeft voortgebracht. Maar afstaat aan een ander die welgemeend interesse heeft.

Wat ben jij bevoorrecht vandaag te mogen binnenkijken in de wereld van Barbera van der Poel !!!

Barbera, mag ik je nu vragen zelf deze tentoonstelling daadwerkelijk te openen?