Ronald Bandell spreekt over geloven als katholieke burgemeester
DORDRECHT - De nieuwe burgemeester van Dordrecht is op 8 december bekend gemaakt in de gemeenteraad. Het is tijd van afscheid nemen met de huidige burgemeester, die op 1 februari formeel uit functie is. Voor die datum is er een groots afscheid.
De voorzitter van de Dordtse Raad van Kerken, Marcel Roemers, sprak met scheidend burgemeester Ronald Bandell over geloof in de stad. Het is een rubriek in het blad Gerardus (van de Redemptoristen uit Wittem). Met medewerking van de schrijver geven we een kijk op Bandell. Het is markant dat hij vaker in bladen over zijn geloof heeft gesproken.
GELOOF IN JE STAD
In deze rubriek praten we met mensen die een belangrijke plaats innemen in de stad waar ze wonen. Wat beweegt hen zich voor deze stad in te zetten en hoe geven ze vorm aan “geloof” in hun stad. Deze keer in gesprek met Ronald Bandell, burgemeester van Dordrecht.
“Mensen trots laten zijn op hun eigen stad”
Ronald Bandell (63) is al 33 jaar burgemeester. “Toen ik begon, hadden we maar één vrouwelijke burgemeester. Er verschenen toen nog speciale brochures over de taken van de echtgenote van de burgemeester. Over de man van de burgemeester had niemand het.” Zijn voorlaatste standplaats was Alkmaar. Nu is hij de eerste burger van Dordrecht, de stad die hij al kende uit de tijd dat hij burgemeester van Papendrecht was. Bandell is lid van de PvdA en voorzitter van het Nederlands Genootschap van Burgemeesters, de belangenorganisatie van ambtsketendragers.
Eerste katholieke burgemeester sinds de reformatie
“Toen ik aantrad in Dordrecht zag ik het als een uitdaging om de mensen wat meer geloof in hun eigen stad te laten hebben, trots te zijn op hun plek. Dordtenaren zijn “eilandbewoners” in een stad met veel migranten, geen grote werkgelegenheid en altijd maar opboksend tegen Rotterdam. En toch merk ik na tien jaar burgemeester zijn dat steeds meer Dordtenaren vertellen hoe geweldig ze hun stad vinden. Dat de koningin maar liefst acht keer de stad bezocht heeft daar zeker ook aan bijgedragen”.
Bandell werd bij zijn kennismaking met de wijken vaak meegetroond naar een moskee, dat was toen erg modieus. Na een tijdje riep hij verbaasd: zijn er geen christelijke kerken?”. Ze moesten zeker wennen aan een belijdend katholieke burgemeester. Bandell: "Ik merkte dat het stadsbestuur ver af stond van wat er in de kerken gebeurde. Kwam er een nieuwe pastor of dominee dan hing het af van een individueel lid van het college of daar aandacht voor was.
“Zoek en ge zult vinden”
Ik ben toen in gesprek gegaan met de pastores in de stad en dat werd het begin van een innige relatie, waarbij ik veel inspirerende mensen ben tegengekomen, wat ook voor mijn eigen geloofsleven heel belangrijk was. Ik kwam ook in contact met de Raad van Levensbeschouwingen, waarin Christenen, humanisten, Joden en Moslims met elkaar samenwerken, met de Raad van Kerken Dordrecht en allerlei organisaties die vanuit hun geloof iets wilden bijdragen aan het welzijn van de stad. Zo ontdekte ik dat er veel bronnen waren waar mensen in de stad zich aan kunnen laven”.
Veel vrijwilligerswerk vanuit de kerken
Bandell ervaarde dat ook in Dordrecht het vrijwilligerswerk vaker uit de hoek van de kerken kwam. Gelovigen blijken toch makkelijker bereid om iets te doen. “Enorm veel vrijwilligers dragen hun steentje bij in de sport, het bejaardenwerk, in de mantelzorg en tal van andere organisaties. Ze lopen daar niet mee te koop, maar brengen in praktijk dat hun geloof niet alleen op zondag een inspiratiebron is in hun leven”. Bandell noemde als voorbeeld nog de jaarlijkse uitreiking van de Koninklijke onderscheidingen. Heel vaak gaat het dan om mensen die zich verdienstelijk maken vanuit hun christelijke levensovertuiging.
Calvijnjaar
“Een van de hoogtepunten vond ik de Calvijnherdenking in de Grote Kerk, waar meer dan 100.000 bezoekers op afkwamen. Zowel gelovigen als atheïsten dachten na over de betekenis van Calvijn. Het mooie bij de organisatie daarvan was dat er samenwerking was uit alle hoeken van de samenleving en dat er ook veel nevenactiviteiten uit voortkwamen. Juist dan ontdek je dat het geloof in de stad springlevend is en gelovigen best uit hun hokjes willen komen. Natuurlijk zijn er verschillen tussen allerlei kerken, als je elkaar maar vindt in het belijden van je geloof en elkaars eigenheid wilt waarderen. Per slot van rekening waren er ook vier evangelisten nodig, die ieder op hun eigen wijze de grootheid van de Verlosser beschreven”.
Twee keer verantwoording afleggen
Een mooi voorbeeld van eenheid in diversiteit was de viering onlangs van het 25-jarig ambtsjubileum van pastor Klaas Jan Homan van de oudkatholieke kerk. Bandell: “dat werd gevierd in de protestantse Grote Kerk en werd bezocht door een doorsnee van de Dordtse samenleving, waarbij ook het stadsbestuur ruim vertegenwoordigd was”.
Zelf is Bandell elke zondag wel in een of andere kerk te vinden en niet alleen in een katholieke. En staat hij in de stad bekend om zijn warme belangstelling voor alles wat er in de stad gebeurd. Bandell: “Voor mijn werk moet ik steeds verantwoording afleggen aan de gemeenteraad, maar ik besef ook dat ik aan het eind van mijn leven verantwoording moet afleggen aan God”.
