KIJK IN DE WIJK: Het Leerpark en omgeving

26 maart 2025 • 11:58 door Ferry Visser

DORDRECHT - Begin maart en bij de eerste zonnestralen neem ik me eindelijk voor om toch eens de buurt van het Leerpark te gaan verkennen. Op de kopfoto staan een aantal 'highlights' en tijdens mijn tocht ben ik vooral nieuwsgierig naar de andere gebouwen en woningen die hier in de afgelopen jaren zijn neergezet. Ik heb geen enkel benul van de straatnamen die erbij zijn gekomen sinds de meeste scholen en bedrijven zich hebben gevestigd. Dat de brandweer en ambulancediensten er uitrukken wist ik al wel. Bij de gemeente lees ik dat er 160 nieuwe woningen zijn gebouwd. Ik ga me laten verrassen.
Als bonus heb ik een toegift. De straatnamen en de personen die vereerd zijn, spreken dan voor zich.

De tekst gaat onder de foto’s verder 

De kop is eraf
Ik besluit om via de Maria Montessorilaan het ‘wijkje’ binnen te rijden en word 'verwelkomd' door het merkwaardige ‘Kopgebouw’. Het lijkt alsof er netten om de gevel van het gebouw zijn gehangen. Ik vraag me meteen af hoe het gebouw er van binnen uit zal zien. En hoe men zich voelt als je de hele dag door een 'net' naar buiten kijkt. Maar ach, wie ben ik? Het zal de architect beslist geen kopzorgen hebben opgeleverd.

De laan gaat aan de rechterkant over in de leerpromenade en ja, dat heeft wel wat! Ik word wel regelmatig geconfronteerd met jonge ‘studenten’ (mogen zij die naam wel hebben) op dikke banden. “Héé ouwe, ga je foto’s maken!”
Aan de rechterkant van de promenade wisselen de schoolgebouwen zich af en elk gebouw heeft wel iets bijzonders. Is het niet door de kleur dan is het wel door de vorm.

Halverwege de promenade ligt een enorme '' eyecatcher'. Helaas geen Martien Meiland op de foto, maar een stel 'fatbikers' die mij zien als een 'ouwe'. Martien had beslist middenop het zebrapad gaan staan om vervolgens spontaan zijn beroemde kreet: 'Wat gooooeeeeed!!' te laten horen.  

Ik kom bij het laatste gebouw waar ooit RTV Dordt zat. Ik stop even om te kijken wat er aan de linkerkant van de promenade te zien is. De klimschool staat er al best lang en is een groot succes. Het is toch het ei, dat als bushalte, mijn aandacht vraagt.

Verder zie ik appartementen met eronder o.a. een supermarkt die ongetwijfeld goed zal draaien. Ik zie veel studenten met papieren zakken en blikjes in hun hand naar buitenkomen.
Na ook hier een blik geworpen te hebben (leeg blikje) zie ik een andere bijzondere bushalte - een doodshoofd - . Voordat ik mijn weg vervolg geniet ik nog een poosje van het witte appartementencomplex met uitzicht op een vijver en een speeltuintje voor ‘jongere ouderen - of andersom -. Daarna maak ik mijn schoolrondje af. Tegenover de scholen zie ik leuke zitjes en best veel groen en een vijver. Helaas zijn de gebouwen hoog en dat betekent - op dit moment van de dag en een lage zonnestand - veel schaduw.

Ik ben benieuwd naar de brandweerkazerne. Het is een enorm gebouw met vele ingangen/garages voor diverse voertuigen, oefenmateriaal en ambulance. Bovenop de gevel van het hoofdgebouw staat een opvallend 'niet-opvallend' bewijs dat hier toch echt de brandweer huist. (zie foto hieronder)
Ergens aan de buitenkant van het gebouw zie ik een - voor mij - bekende rode bak staan. Iedere school was verplicht om een aantal BHV-er 'aan boord' te hebben. Je kreeg dan op een aantal vrije woensdagmiddag - het geluk was toen nog heel gewoon ;) - EHBO (serieus) en ook te maken met de brandweer (lachen).  Als die 'blusbak' op het schoolplein werd neergezet dan was het feest. Ineens kwam het kind weer terug bij heel veel jufs en meesters! Natuurlijk moesten de EHBO-ers serieus hun lessen geven, op school gebeuren nu eenmaal meer 'ongelukjes' dan dat er een brand uitbreekt. De brandweerlessen gingen 'als de brandweer'. De cursustijd vloog om, mede door de vaak smeuïge manier van het overbrengen van de lesstof. 

Rechts dendert de N3 en ik zie aan het eind van de Professor Langeveldlaan een enorm gebouw van zeven verdiepingen en met een foeilelijke houten gevel. Mijn ogen vallen op de vele bijzondere raampartijen op bijna alle hoogtes. Ik weet echt niet wat ik hiervan moet denken. Veel gordijnen zijn dicht of slordig opgehangen. Ergens zie ik dat iemand geen droger heeft, maar droogt zijn/haar kleding voor het raam. Verderop zie ik een elektrische step in het raamkozijn. Nee, dit is beslist niet het mooiste van het Leerpark!

Via een leuk wandelpad kom ik bij het mini-kampje en ga daarna de bewoonde wereld weer in. Tussen de Dubbeldamseweg-zuid en de Professor Gunninglaan zijn een aantal bijzondere huizen en appartementen gebouwd. Het mooie is dat er zoveel diversiteit is. De gevels hebben vrijwel allemaal een andere 'gezicht' en kleur.  Een beetje Stadswerven, maar dan net iets anders. Het is in ieder geval niet saai! Ja, er staan rijtjeshuizen, maar zo divers! Je wordt er echt vrolijk van.
Zelfs in de ‘oude’ vertrouwde Romboutslaan staan nu enkele opvallende huizen.

Mijn rondje zit er bijna op en ik kom weer terug op de Maria Montessorilaan. Boven de appartementen steekt een enorme hijskraan zijn 'kop' op. Ik neem de eerste zijstraat richting spoor. In de Max Grootelaan zie ik een behoorlijk stukje ‘Werk in uitvoering’. Wat het gaat worden is voor mij een vraagteken. Aanleg nieuw station? Er zijn ieder geval voldoende parkeerterreinen aanwezig.

Van ‘Max’ rijd ik achterlangs naar het Aad Wepsterpad. Als oud-onderwijsman vind ik toch dat deze man meer ‘straat’ had verdiend. Ook al omdat hij hier in Dordrecht als directeur werkzaam was en dat er later zelf een bijzondere school naar hem vernoemd werd. Heel veel oud-onderwijzers hebben - net als ik - op de Wepsterschool in Wielwijk enorm veel ervaring opgedaan door ook met verstandelijke gehandicapten te mogen werken. Wat er dan weer wel leuk is aan ‘zijn’ paden? (ja, ja, hij kreeg er twee!) 'Je voelt de rust!' Het slootje, de eenden, het riet, het bankje aan het eind en de ‘paasei-bushalte’.

Aan het eind van het pad ga ik even op één van de stenen bankjes zitten en kijk om me heen en laat de hele revue nog eens passeren. Was het de moeite waard? Heb ik genoten van de nieuwbouw? Werd ik er vrolijk van?
Ik kan mij voorstellen dat niemand ontevreden is over de gekochte woning. Het Leerpark zie ik toch meer als een bedrijventerrein met als duidelijke scheidingslijn een brede sloot. Ik ben helemaal weg van het witte appartementencomplex (zie fotoalbum) dat tegenover de 'scholenbocht' staat en blijf de Regenboogzebra een eyecatcher vinden. ( met of zonder Martien ;))

Even een ander ei kwijt
Ik weet niet of ik nu gelukkig of ongelukkig word van dit stukje Dordrecht. Er is gewoon te veel gebouw en het lijkt af en toe echt op een industrieterrein. Ik griezelde van het enorme flatgebouw aan het eind van de Professor Hennie Maria Langeveldlaan en het is maar goed dat dit gebouw zo ver van de bewoonde wereld ligt. Aan de andere kant vind ik het ook intens triest dat je hier moet wonen. Wie bouwt er nu zoiets langs de N3 en helemaal aan het eind van een enorme laan! Dan heeft de ándere Maria (Montessori) het toch echt beter getroffen.


ZOEK DE VERSCHILLEN

*****************
IN DE BONUS
Uit nieuwsgierigheid heb ik Wikipedia er even bijgehaald. Ik wilde toch iets meer weten over de personen die in deze buurt geëerd werden. Natuurlijk hebben ze allemaal iets met het onderwijs te maken gehad.

Prof. dr.Jan H. Gunning was een groot voorvechter voor het onderwijs zoals we dat tot op heden kennen. Hij was mede-oprichter van de onderwijsraad en schreef diverse onderwijs gerelateerde pedagogische werken die vandaag nog steeds worden toegepast.

Hendrika Maria Langeveld was in twee periodes verbonden aan de Rotterdamse universiteit: tussen 1962 en 1973 was zij lector en hoogleraar aan de Nederlandse Economische Hogeschool (voorloper van de Erasmus Universiteit Rotterdam), en van 1986 tot haar emeritaat in 1991 bekleedde zij de leerstoel Emancipatievraagstukken.

Max Goote was oud-inspecteur-generaal van het nijverheidsonderwijs werd. Hij wilde de scheiding tussen algemeen vormend onderwijs en beroepsonderwijs doorbreken. Hij was een groot voorstander van doorstroming in het onderwijs en werkte als ambtenaar mee aan de Mammoetwet.

Maria Montessoriwas een Italiaans arts en pedagoog die vooral bekend werd door het naar haar genoemde montessorionderwijs.Het concept van de montessorischool: zelfstandigheid, gevoelige periode en lesmateriaal. 'Help mij het zelf te doen' is het motto van montessorionderwijs. Op een montessorischool leren kinderen namelijk hoe zij zelfstandig kunnen leren en werken. Zij kiezen in principe dagelijks hun eigen werk.

Vanuit de principiële overtuiging geen schoolgeld te willen betalen startte anarchist en pacifist Kees Boeke in de jaren twintig van de vorige eeuw zijn eigen school. De Werkplaats Kindergemeenschap, begonnen in de huiskamer, groeide uit tot een centrum van onderwijsvernieuwing, waar oud-koningin Juliana haar drie dochters naar school liet gaan.

Wijberig (Wijnie) Giphart-Jabaaij was Dordtse en was in de periode 1977-1989 lid van de Tweede Kamer voor de PvdA. Jabaaij begon haar loopbaan in Dordrecht als onderwijzeres. Haar zoon Ronald Giphart schreef in 2020 het boek "Wie waarlijk leeft" ter ere van de nagedachtenis aan zijn moeder.

Godfried Frans Rombouts – kloosternaam Sigebertus – werd geboren in het Brabantse Bergeijk en opgeleid aan de kweekschool van de Tilburgse fraters. Na een periode als onderwijzer kreeg hij vanaf 1909 een aanstelling op de kweekschool. Hij doceerde Nederlands, moderne talen en pedagogiek.

Jan Ligthart was een Nederlandse onderwijzer en onderwijsvernieuwer. Hij werd bekend als schoolhoofd van een lagere school in de Schilderswijk van Den Haag en als schrijver van artikelen en boeken.

Jan Waterink was de eerste hoogleraar pedagogiek aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. In zijn wetenschappelijk en praktisch werk was de Bijbel voor hem de norm. Vooral bekend als leidsman uit de verzuilde eerste helft van de twintigste eeuw.

Adrianus (Aad) Hendrikus Davidus Wepster had een scherp oog en compassie voor zijn kwetsbare medemens. Na het behalen van zijn onderwijzersakte klom hij in korte tijd op tot schoolhoofd in Dordrecht van een instelling voor Buitengewoon Lager Onderwijs (BLO), bestemd voor verstandelijk gehandicapten. Vanuit deze baan zette hij zich in voor zijn oud-leerlingen, door voor hen geschikte en aangepaste arbeid te vinden en ook te creëren, zodat ze zich in de maatschappij konden handhaven. Wepster was ook landelijk actief en stond mede aan de wieg van de sociale werkvoorzieningsbedrijven in Nederland.

Philipp (later Philip) Abraham Kohnstamm is een Nederlands natuurkundige, filosoof en pedagoog, en is bekend geworden als grondlegger van de wetenschappelijke pedagogiek en didactiek in Nederland.

************************

Foto en bewerkingen: Ferry Visser
-----------

Bent u ook nieuwsgierig naar de schrijfsels van onze columnisten? ​​Klik dan HIER .

Heeft u al een bezoek gebracht aan ons digitale regio PRIKBORD?  Klik HIER