De hangende tuinen van Yuverta

05 maart 2025 • 11:58 door Ferry Visser

DORDRECHT - Natuurlijk een vreemde titel, want de echte ‘hangende tuinen’ bevonden zich in Babylon. Het waren volgens de oud-Griekse overlevering een serie terrassen, omringd door muren met torens, 80 kilometer ten zuiden van het huidige Bagdad in Irak.
En toch plaatste ik die vreemde titel bovenaan deze ‘Dordrecht onder de loep!’

Waarschuwing vooraf
Dit gaat een heel enthousiast verhaal worden! Kunt u daar niet tegen, klik dan hier.
U komt dan onderaan bij o.a. het fotoalbum met foto’s waarvan u vast en zeker van zal denken: ‘Hier wil ik ook een keer naar toe! Ik ga toch maar bovenaan beginnen!' Maar u vindt er ook een 'nabericht' . Voor sommige lezers wellicht interessant.
TIP: Stuur de link van deze pagina naar bijvoorbeeld uw familie, uw tablet, PC of laptop. Het leest en kijkt beslist veel relaxter.
Veel leesplezier, Ferry

Inleiding
Toen ik hoorde dat Deventer ook een aantal hangende tuinen had en ik al vele jaren mijn fietstochtje vanuit Stadspolders naar de Dordtse binnenstad langs de sloop en aanbouw van de voormalige ‘landbouwschool’ aan de Groene Zoom maakte, gaf ik mijn ogen steeds de kost en schreef regelmatig over de vorderingen.

De tekst gaat onder de foto's verder

Daarna volgde ik vooral de opbouw van de nieuwbouw. Je zag de school steeds groter en het terrein mooier worden.
De laatste maanden is men vooral buiten bezig en juist dát intrigeerde mij.
Zodra ik ‘de hobbel’ vanaf de rotonde aan de Groene zoom had getrotseerd zag ik op de plek waar ‘ooit’ het hoofdgebouw stond een mega-grote ‘tent-overkapping’ in een heuvelachtige landschap staan en iets verderop een ‘dome’. Het ding zag er zo futuristisch uit!

Net voor de kerstvakantie nam ik mijn stoute schoenen mee en fietste nieuwsgierig de nieuwe ingang door, op zoek naar iemand die mij iets wilde vertellen over de tuin met bijgebouwen.
De eerste de beste persoon die ik zag sprak ik aan en heel toevallig was dit nu net de man die ik nodig had. Het was hoofd facilitaire dienst, Henk Blokland.
Ik vroeg hem of ik een keer langs mocht komen om de opvallende buitenomgeving van de scholen (VMBO en MBO) mocht komen bekijken.
Hij vond het heel leuk en we maakten een afspraak voor 2025. Ik vertelde hem meteen wat de titel van deze aflevering zou worden. Ik zag glinstering in zijn ogen.

Op ‘safari’
Het is een zonnige dag op vrijdag 21 februari als ik mijn fiets heb geplaatst in de overzichtelijke fietsenstalling. Ik zie meteen dat er een aantal werkmensen bezig zijn in het gebied dat de ‘Wilde Weelde’ genoemd wordt. Ze leggen een vlonder in het water aan.
Ook hier een bijzonder landschap, want er zijn ook eyecatchers, gemaakt van enorme houten ‘poorten’.

Om tien uur meld ik me, na een aardige klim, bij de receptie van het MBO-gebouw. Henk was snel gevonden en net zo snel geeft hij aan dat ik lekker mijn gang kan gaan en dat hij op een later tijdstip nog wat info zou geven. Dat laat ik me geen twee keer zeggen en ga op ‘safari’.
Ik verlaat het gebouw en zoek meteen het pad dat mij zou leiden naar de reden van mijn bezoek.

Bonus
Beide scholen van Yuverta liggen verspreid in een enorm heuvelachtig terrein vol met verrassingen. Ik waan me af en toe in de Samariakloof op Kreta. Alleen liggen hier de rotsblokken en boomstammen (gelukkig) lángs het pad! Er 'hangt' nog niets, maar de vele heuvels met terrassen verklappen mij alvast de toekomst. Hier komen ze! 'De hangende tuinen van Yuverta'.
Ik vraag me af waarom we in Nederland de uitdrukking, 'Hij leeft als God in Frankrijk' gebruiken. Hier voel je je ook vrij en blij, met als bonus ... het is bovendien lekker dichtbij! Het is nu al mooi, maar hoe mooi zal het zijn als dadelijk alles groeit en bloeit!

Ik loop eerst naar de ingang die het dichtst bij de rotonde aan de Groene Zoom ligt. Studenten en begeleiders zijn bezig om de intree te verfraaien met nieuwe planten en bomen.
Daarna loop ik in richting van de enorme ‘party-tent’ die volgens mij ruimte biedt aan een hele schoolklas. Deze omgeving noemt men ‘Het lespark’ en ja, wie wil hier nu niet lesgeven en les krijgen!

VMBO
Ik kies voor een rondje en loop richting het VMBO-gebouw. Dit gebouw kende ik al vanaf de tijd dat MAVO Stek er huisde, maar daar is nagenoeg niets meer van te zien. Het gebouw kreeg een enorme metamorfose. Gelukkig bleef het cortenstalen beeld staan.

Ik loop tussen de sloot en het gebouw naar het einde van het terrein om via het sportveld richting ‘Dome’ te gaan.
Hier was ik echt wel nieuwsgierig naar, want in mijn verbeelding is zoiets niets meer dan een plantenkas.

Mijn vermoeden was juist, want door de beslagen ‘ruiten’ zag ik allerlei planten langs de wanden. Bij de deur hing een waarschuwing en daaruit bleek dat hetgeen er nu in staat, van tijdelijke aard is.
Op kort termijn wordt dit een ‘hightec-gebouw’ dat de technische plantenteelt in kaart gaat brengen i.s.m. Yuverta Aalsmeer. Omdat het bijzondere gebouw gesloten is, loop ik verder naar het houten lange opleidingsgebouw. Aan de kopse kant hangen verschillende nestkastjes en tegen de zijkanten zie ik insectenhotels op de grond.

Ik onderbreek mijn ‘safari’ om toch even naar binnen te gaan. In de hal word ik spontaan welkom geheten door een aantal studenten. Henk had mij verteld dat er in dit gebouw ruimtes met dieren waren, die verzorgd worden door de studenten van beide scholen.
Ik loop eerst naar de grootste ruimte met de knaagdieren in hokken die allemaal verschillend ingericht waren. Er is ook een open opstelling met hamsters of cavia’s. De muizen moeten het met kleinere kooitjes doen. Heel leuk dat er overal bordjes hangen met informatie over o.a. de voeding en evt. medicijnen.

Vervolgens loop ik naar het vogelverblijf. Er staan aan twee kanten volières met allerlei verschillende vogels. Grappig is ook dat je door één van de kooien door een ruit kan kijken waardoor je uitzicht hebt op een ruimte waar studenten o.a. kunnen chillen.
Ineens komen er studenten in de ruimte. Hun taak is om alle vogels te verzorgen en om er ook voor te zorgen dat de ruimte vooral heel schoon blijft. Het is zo leuk om met hen te praten over hun school en werkzaamheden. Over hun stages, die soms in Avi Fauna is of bijvoorbeeld in Blijdorp.

Tot slot word ik gewezen op het ‘Aquaterra’. Toen ik aanklopte en de deur opende had ik verwacht dat ik allerlei vissen zou zien, maar dat was niet echt het geval. Een paar studenten waren bezig met de verzorging van een …. slang!
De dunne cobra kronkelde zich om de arm van de student en belandde in een plastic curver om te eten. Zijn collega had voedsel aan een pincet en liet het in de curver bungelen. De slang had geen honger en mocht zijn terrarium weer in.

De student pakte ook een te gekke gekko voor me uit zijn hok. Een razendsnel beest die je niet zo snel meer te pakken krijgt als hij ontsnapt. Het viel me op hoe enthousiast de studenten waren. Hun begeleidster kwam binnen en gaf allerlei tips aan de studenten. Zo kreeg een studente - die uit het vogelverblijf kwam met een teentje van de vogel - te horen dat de bloeding gestelpt kon worden met meel.
Een andere cobra had de warmtelamp in een wurggreep. Er moest nu gehandeld worden, want het beest kon de lamp slopen en uit het plafond van de kooi rukken. Mocht er daardoor een gat ontstaan dan zo het zomaar kunnen dat de slang in een vogel veranderde en dan wastie gevlogen ;).

Één van de studenten laat nog even snel een aantal ´toetjes´ zien. Fijn dat ze in hun verblijf bleven! ;)

Mijn ‘uitvlucht’ binnen zit erop en een studente laat me netjes uit. Via het klimaathuis loop ik naar een aantal kleinere gebouwen, waarvan er eentje echt in het oog springt. Het is het verblijf van de konijnen.

Er is ook een opslagruimte voor stro. Verder zie ik pas geboren dieren en de achterkant van het gebouw een ruimte voor plantenkweek.
Via een ander pad kom ik in een plantsoen met een weerstation en iets verderop zie ik nog een gebouwtje met …… ´niets´.
Teruglopend zie ik Henk die mij tegemoet loopt en zegt dat het lege hok een hondenverblijf is. Huh??? Hij legt uit dat studenten ook hun honden mogen meenemen zodat ook daar les over gegeven kan worden. Omdat er ook er op de plattegrond ook ‘demo paard’ staat, vermoed ik dat studenten met een paard ook af en toe welkom zijn.
Ik wijs Henk op een aantal tafels waarvan ik denk dat het watertafels zijn, en waar later dit jaar planten worden neergezet, die bijvoorbeeld verkocht kunnen worden of langs de vele terrassen worden gezet.
Nee dus! De bak/grap is, dat deze 'watertafels', platte daken voorstellen, die later door de studenten ingericht gaan worden als daktuin. Steeds meer mensen gaan deze vorm van isolatie milieubewust toepassen, en daarom hoort dit tegenwoordig ook bij het examen.

Ineens hoort de agrariër in mij een geluid wat ik niet direct thuis kan brengen. Kippen? Henk lacht en wijst me op een enorm beest dat iets verder weg in een wei staat. Het is een 'Landgeit'. Een prachtig harig beest die om een knuffel vroeg.

**"Vooruit met de geit! Even een geintje. Veel gezelliger toch!"**

Samen lopen we nog even naar een kunstwerk dat eigenlijk een regenton is die met een app bediend kan worden.

Verderop zijn studenten bezig met een graafmachine. Ze graven bomen uit, die ze bij de ingang van het terrein weer gaan planten.

Tot slot wil ik - voordat we gaan napraten - nog even door de ‘Wilde Weelde’ lopen. De mannen aan het water zijn nog steeds bezig met de vlonder. Henk vertelt me de reden van de vlonder. Op deze plek gaan de studenten binnenkort hun ‘waterhuishoudingsonderzoek’ verrichten.
Ook hier een aantal bijzondere ‘openlucht leslokalen’. De docenten hebben overal wel een plekje om hun lessen buiten te geven. Met veel plezier loop ik naar een soort amfitheater, opgetrokken van hergebruikte stenen. Heel even waan ik me wéér in Griekenland.
Ik ga even zitten en mijmer een paar maanden vooruit. Ik kan eigenlijk niet wachten!

Mijn safari zit erop en zeg tegen Henk dat ik dadelijk bij de koffie nog wel het één en ander heb te vragen en heb toe te voegen.

Bakkie doen
Na zo'n anderhalf uur zitten we in de lerarenkamer en onder het genot van een cappuccino nemen we mijn looproute en bevindingen door. (In dit verslag zijn de meeste vragen en antwoorden verwerkt.)
Ik heb zelf ook nog iets op mijn lever en zeg dat ik n.a.v. de gesprekken met de studenten ook nog een idee heb voor ‘later’.
Sommige studenten vertelden mij dat ze bereid waren om ook in het weekend de dieren te verzorgen en daarom vraag ik of het op termijn mogelijk is dat studenten - of anderen belangstellenden - in het weekend ook een rondleiding mogen gaan verzorgen op deze Campus. ‘Het zou een geweldige PR voor de school zijn, en wellicht een gat in de markt.’
En weer zag ik de glinstering in zijn ogen!
We nemen hartelijk afscheid en ik wandel het heuvelachtige terrein af naar mijn fiets.