Opnieuw een mooie Vlaamse speelfilm in filmtheater De Witt: Julie Zwijgt
DORDRECHT - De eerste grote speelfilm Julie Zwijgt van de Vlaamse regisseur Leonardo Van Dijl is in alle opzichten direct raak. De film vertelt het verhaal over een talentvolle tennisster Julie, gespeeld door de Vlaamse tennisspeelster Tessa Van den Broeck. Ze wordt gecoacht door Jérémie. Als een ander talentvolle tennisster plotseling overlijdt wordt Jérémie op non-actief gesteld. Er wordt een onderzoek ingesteld. De vraag om mee te werken aan het onderzoek blijkt voor Julie een onmogelijke vraag. Haar coach mag geen contact hebben, maar doet dat toch en uit dat beperkte contact blijkt wel dat er iets onverkwikkelijks aan de hand is. Julie blijft erover zwijgen en vertelt daarmee toch een verhaal dat als een injectiespuit je aderen in stroomt.
De Franse componist Claude Debussy zei ooit dat de muziek de stilte is tussen de noten. Precies dit gebeurt er in deze film. De kracht is dat nu een keer niet zichtbaar wordt gemaakt wat er daadwerkelijk gebeurt, maar dat zichtbaar wordt gemaakt wat het met een jong talentvol meisje doet als er sprake is van welke vorm van grensoverschrijdend gedrag ook. De druk is enorm. Er is sprake van een vergaande loyaliteit waar vanwege het overlijden (zelfmoord) van een andere leerling met één dreun een eind aan gemaakt moet worden. Het knappe van de film is ook dat je het zwijgen van Julie zo goed begrijpt en tegelijk haar toewenst het vanuit haarzelf te doorbreken. Dat doet me denken aan de mooie tekst van Anna Terruwe die ik ooit op een geboortekaartje heb gebruikt van één van mijn kinderen:
Je mag zijn wie je bent,
om te worden die je bent,
maar nog niet kunt zijn.
En je mag het worden
op jouw wijze en op jouw uur.
Een andere kracht van het verhaal is dat ook getoond wordt hoe het wel kan. De nieuwe coach van Julie gaat erg zorgvuldig met de situatie om, steunt Julie bij haar worsteling èn haar verdere ontwikkeling als tennisster. En ook de ontwikkeling van Julie van ambitieus meisje naar een sportster die eigen keuzes leert maken is een boeiende om te volgen.
De film gaat niet over wat er daadwerkelijk is gebeurd tussen in dit geval een coach en zijn pupil. Het is ook niet het daadwerkelijk in beeld brengen van het verhaal nadat een sportcoach grenzen overschrijdt. Dat mogen we allemaal zelf invullen. Het gaat puur om wat er kan gebeuren ‘in het koppeke’ van een jong ambitieus meisje als ze geconfronteerd wordt met grensoverschrijdend gedrag. Het gaat zijdelings ook over de mensen die het dichtst bij haar staan en haar trachten te ondersteunen in een moeilijke worsteling.
De keuze om het Vlaamse tennistalent Tessa Van den Broeck de hoofdrol te laten spelen is al verrassend en pakt perfect uit. De keuze dat ze zich in de film kan laten omringen door haar eigen ouders, broer, vrienden en zelfs haar eigen hond maakt het extra speciaal. Hun verhoudingen en zorgzaamheid hoeven daardoor niet ‘gespeeld’ te worden.
Opnieuw slagen onze zuiderburen erin om een ‘intiem’ verhaal op een perfecte manier om te zetten in een volwaardige speelfilm. Eerder dit jaar konden we al genieten van de integere ‘kleine’ speelfilm ‘Small Things like these’ van de Vlaamse regisseur Tim Mielants.
Er zit iets bijzonders in het bloed van die Vlaamse filmmakers.
Gezien in Filmtheater De Witt: Julie Zwijgt
regie: Leonardo Van Dijl
Hoofdrol: Tessa Van den Broeck
