Spitiruele dansvoorstelling van Isabelle Beernaert 'La Dame en Noir', gezien in Kunstmin. Een terugblik

18 januari 2025 • 13:26 door Jacques Malschaert
Spitiruele dansvoorstelling van Isabelle Beernaert 'La Dame en Noir', gezien in Kunstmin. Een terugblik

DORDRECHT - Vrijdagavond koesterde ik even de gedachte om al mijn bloedverdunners, bloeddruk- en cholesterolverlagers door de wc te spoelen en in plaats daarvan de dag te beginnen en te eindigen met een uur op de Shamanic drums. Het liefst zou ik dat combineren met een geïmproviseerde dans. Ik heb de ruimte en de tijd. Het praktische bezwaar is dat ik in een appartement woon met boven, onder, links en rechts buren om me heen die wel eens zouden kunnen klagen. Daarnaast zijn mijn atletische vermogens niet meer wat ze ooit geweest zijn.


Isabelle Beernaert vulde zaterdagavond Kunstmin met een spirituele voorstelling ‘La Dame en Noir’. Dans, percussie en gesproken woord. Gesteund door een sober decor, waarbij de verbinding tussen aarde en kosmos werd gelegd door de vele ‘hangende’ draden. Het zicht op het podium werd bepaald door het ‘zwarte licht’ gecombineerd met voortdurend wisselende mandala’s.


“Dans is een stille taal die zoveel vertelt en tegelijk beweegt”
Isabelle Beernaert neemt je in ‘La Dame en Noir’ mee in een ruimte die er niet is, en je tegelijk volledig omvat. Dat doet ze vooral met de hulp van dans, drums en projecties.
Het leven van de Vlaamse choreograaf werd de afgelopen jaren behoorlijk omgegooid. De diagnose borstkanker toonde haar de kwetsbaarheid en het verlangen om te leven. Tegelijk ontdekte ze dankzij een DNA-test dat haar vermeende grootvader niet haar biologische grootvader is. Dat ze Spaans en Afrikaans bloed door haar aderen heeft stromen. Een kunstenaar als Beernaert vertaalt dit soort ‘ervaringen’ uiteraard in kunst, de kunst die dicht bij haar staat: dans.
Wat me van deze voorstelling altijd zal bijstaan is dat het voor mij een zoektocht is naar de oorsprong van het leven, met de drums die het ritme van het hart verbeelden, de zoektocht naar wat zich aan schoonheid bevindt tussen hemel en aarde, de zoektocht ook naar wat onraakbaar aanwezig is. Daarnaast verbeeldt de dans dat verlangen om te leven. Allemaal hele vage omschrijvingen, ik weet het. Maar op het moment dat de rationele, door hebzucht en macht gedomineerde wereld waarin we leven even buiten de theaterzaal terecht komt en we een imaginaire spirituele wereld binnen wandelen, wordt het lastig te formuleren wat je precies ervaart. Iedereen die deze voorstelling heeft gezien en gaat zien, loopt met een eigen invulling naar buiten. De één staat open voor het metafysische, de ander niet.
Zelf had ik niet veel met het gesproken woord in de voorstelling. Dat had voor mij niet gehoeven. Beeld en muziek waren voor mij voldoende geweest om het kunstenaarschap en de boodschap van Isabelle Beernaert en de performers naar binnen te zuigen. De lach-oefening tijdens de voorstelling was voor mij een hinderlijke en geforceerde onderbreking. Ik weet dat de lach een bevrijdende werking heeft om onder de druk en de spanning van het dagelijkse leven uit te komen. Voor mij werkte het die avond niet.
Na afloop vroeg ik tijdens een nazit in de foyer aan een oudere tafelgenoot wat hem toch zo vitaal en jong van geest houdt. De voorstelling had hem zichtbaar goed gedaan. “De liefde”, was zijn antwoord. “De liefde voor de schoonheid en de liefde voor het leven”. En dat was precies waar deze voorstelling over ging.

De voorstelling werd afgesloten met een mooi lied van Xavier Rudd, ‘Spirit Bird’:
But your dreaming and your warrior spirit lives on, and it is so, so, so strong
In the earth, in the trees, in the rocks
In the water, in your blood and in the air we breathe

Uit: ‘Spirit Bird’ van Xavier Rudd

Hoe verleidelijk het ook is om die drums en dans op te pakken, ik vrees dat mijn week toch weer gaat eindigen met het aanvullen van het medicijnendoosje, de wereldse verzekeringspolis van mijn hartslag. Maar die week eindigt wel met een onvergetelijke ervaring in het theater.

Gezien in Kunstmin, vrijdag 17 januari 2025:
‘La Dame En Noir’, vanIsabelle Beernaert.
Binnenkort ook in Kunstmin: Dansvoorstelling (Sur)render, van Alida Dors, op 6 maart 2025


Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.