Het Instituut: ‘een verborgen parel’

10 januari 2025 • 14:00 door Ferry Visser

DORDRECHT - In deze onregelmatige rubriek maakt u kennis met minder bekende Dordtse wetenswaardigheden.
Dit keer werd er spontaan een nieuw item in mijn schoot geworpen en ik hoop dat er meerdere zullen volgen.

Jan Wanrooij, een jongere oudere, leest regelmatig mijn artikelen en attendeerde mij dit keer op het fenomeen ‘Het instituut’, een stukje Dordtse folklore waar ik echt nog nooit van gehoord had. Het is gevestigd in het voormalige ijkkantoor nabij de Hugo de Groot rotonde. De plek waar ooit hoogwaardige technologie werd doorontwikkeld.
“Dit is iets voor jou Ferry!” Deze ‘verborgen parel’ mag nu bekend worden!”

De tekst gaat onder de foto’s verder

Het ijkkantoor/Nederlands Meet Instituut - gelegen aan de Hugo de Grootpleinrotonde -  is al heel lang verdwenen uit Dordrecht. Het is toegevoegd aan het meetinstituut te Delft en is onderdeel van TNO.
Sinds een jaar of zes zijn er plannen om op deze plek woonhuizen te bouwen. Tot die tijd hebben Hans en Albert, twee rasechte Dordtenaren, zich mogen vestigen onder de naam ‘Het Instituut’. Voor de eigenaar van het pand een perfecte antikraak-beveiliging.

Excuses vooraf
Mochten jullie dadelijk vinden dat ik te enthousiast heb geschreven dan doet dit me deugd, want wat ik hier aantrof, geloof je met je eigen ogen niet.
We gaan terug naar de jaren 60-70 van de vorige eeuw!

Ik verdeel het artikel in drie gedeelten:
a. Kom maar binnen
b. Vragen staan vrij
c. Observatie

A. Kom maar binnen (autovrij parkeren)
Het kost me wat moeite om de ingang te vinden en daarom heb ik maar meteen een visuele routebeschrijving gemaakt.

Eenmaal binnen vergaap ik me meteen aan een enorm houten paard. Het beest hoort niet bij de vertrekken van ‘kunstbewaarders’ Hans en Albert, maar bij een houtbewerkingsbedrijf dat ook in het voormalige ijkkantoor gevestigd is.
Ik loop linksaf en kom in een enorme lichte ruimte omdat het plafond van glas is. Iets verderop zie ik mijn ‘bron’ Jan en Albert. Ik loop naar het kantoor en stel mij voor en vraag of ik dadelijk ook foto’s mag maken. Het kantoor staat vol met: ja, wat staat er eigenlijk niet? In ieder geval staan er ook stoelen en de koffie smaakte heerlijk.

B. Vragen staan vrij (met Albert)

Hoe lang zit jullie al in dit pand?
Ongeveer vijf jaar.

Op welke dagen zijn jullie open?
Op vrijdag en zaterdag vanaf een uur of 11 tot 17:00 uur kan iedereen gratis binnenlopen.

Hoe kwamen jullie aan al die spullen?
Hans en ik zijn alle twee klein beetje gek, want we verzamelen alles. We zijn op leeftijd en hebben een verfijnde neus voor objecten. Met name vintage uit de 60-70.

Hoe  kwam je op het idee om naar dit pand te gaan?
Via een tip hoorden we dat dit pand leeg stond.

Hoelang hebben jullie gedaan om al deze ruimte in te richten?
We hebben hier verborgen kamers ontdekt en hebben die stap voor stap ingericht.

Zo is er een aparte zaal met boeken, een schilderijengalerij en nog heel veel ruimtes die chaotisch zijn ingericht.​
Chaotisch is beslist niet denigrerend gebruikt. Het chaotische is juist zo leuk! Iedereen die hier komt, komt zijn ogen te kort. (Ook ik wist niet wat ik zag!).
​

Hoe komt het dat vrijwel geen enkele Dordtenaar weet dat hier verborgen pareltjes te zien zijn?
Het pand ligt toch wat uit de buurt van de bewoonde wereld. Na zo’n vijf jaar zijn de ruimtes aardig gevuld en hopelijk zal jouw artikel er nu aan bijdrage dat het misschien wel gaat stormlopen met vooral liefhebbers.

In het kantoor / bijpraatruimte zie ik allemaal stoelen, maar er is niemand. Verklaar?
Kom elke zaterdagmiddag rond 4  uur eens langs. Dan zijn alle stoelen toch echt bezet door zwaar gepensioneerden en ieder heeft zijn eigen verhaal. Maar de stoelen zijn voor iedereen hoor!

Ik zag soms dat bepaalde spulletjes te koop zijn. Klopt dit of zijn dit prijsindicaties?
We zijn echt verzamelaars, maar soms willen we wel wat spulletjes kwijt omdat er teveel van is. We kopen in ieder geval geen spullen in.

C. Observatie
Het valt niet mee om alle ruimtes te bespreken en daarom maakte ik veel foto’s en die staan in het fotoalbum onderaan dit artikel.
In het kantoor valt me heel veel op, maar ook dat er een rol met noppenfolie staat. Sommige nostalgische objecten worden af en toe verkocht, maar de mannen gaan ook vaak naar een tentoonstelling en gaan de pareltjes toch echt in de folie.
De grootste ruimte bevindt zich meteen bij de ingang. 

Langs de muren zie ik overal stopcontacten. Albert legt me uit dat er vroeger in deze ruimte vele medewerkers bezig waren met het testen en ijken van bijvoorbeeld weegschalen of ander meet apparatuur. Dit was verplicht omdat er mee gesjoemeld mee kon worden.
De hoge ruimte staat nu vol met de meest bijzondere, maar voor mij ook herkenbare ‘pareltjes’.
De ruimte heeft ook een soort van binnenruimte. Het bijzondere van deze ruimte is dat hij vroeger hermetisch afgesloten kon worden voor het testen van meetapparatuur onder enorme hoge temperaturen. Op de openstaande toegangsdeur zie je nog steeds dezelfde hitteschildjes die ze ook bij de ruimtecapsules gebruiken om de astronauten te beschermen als het ruimtevaartuig via de dampkring naar de aarde terugkomt.

In de testruimte zie je nu allerlei meubels en interieur uit de jaren 60 en 70. Bovenaan de muren zie je nog restjes van gesloopte hitteschildjes, want deze hele ruimte was met de tegeltjes geïsoleerd.
Albert wijst me op de bovenverdieping van de ruimte. Ik ga voorzichtig de trap op en kom in een ‘huiskamer’ en heel veel kunst en interieur.

Aan het einde van de grote hal kom je via een zijdeur in een hal die me aan het ASz doet denken. Aan de muren prijken allerlei kunstvoorwerpen waarvan Marilyn Monroe de blikvanger voor me is.

​
Via een klein afstapje kom ik in de volgende ruimte. Wederom vol met kunst, interieur en meubels. Er staat een lamp die ik me nog herinner van vroeger. Fel van kleur en met een maffe vorm.

Nog één ruimte te gaan en dat is volgens mij de meest chaotische bibliotheek van Nederland. Je moet er geweest zijn om het te geloven. Zo grappig! Er bevindt zich ook een enorme kunst-opbergmap met ‘pareltjes’ zonder passe-partouts. Mijn handen jeuken.

Mijn rondleiding met Alert zit erop en ik ben bek af van alles wat ik heb gezien. Zou iemand mij uitnodigen om via de Max-geheugentrainer op laten te noemen wat ik allemaal gezien heb, dan ga ik passen. Er staan zoveel ‘pareltjes!’

Ook nieuwsgierig geworden naar 'De Dordtse pareltjes?
U wordt op uw wenken bediend. Lees maar .....

​Fotoalbum
Klik op een foto om de foto te vergroten. Via de pijlen links en rechts kunt u doorbladeren. Tip: Stuur de link van deze pagina naar bijvoorbeeld uw PC of laptop en natuurlijk naar anderen. U kunt beslist nog meer van de kleurrijke foto's genieten.

Foto’s en bewerkingen: Ferry Visser

-----------

​Bent u ook nieuwsgierig naar de schrijfsels van onze columnisten?
​​Klik dan HIER