Gezien in Filmtheater De Witt: ‘Here’ en 'My Favourite Cake’
DORDRECHT - Dertig jaar na ‘Forrest Gump’ komen regisseur Robert Zemericks en hoofdrolspelers Tom Hanks en Robin Wright weer met een nieuwe film: ‘Here’. De film is gebaseerd op een stripverhaal van Richard MacGuire van zes bladzijden, uit 1989. Waar later een complete beeldroman van is gemaakt. Het bijzondere van de strip destijds is dat het vanuit 1 invalshoek een verhaal vertelt over een huis, waarbij in één tekening meerdere kaders worden geplaatst die verspringen in de tijd. Die tijd omvat de prehistorie tot een nabije toekomst (2033).
‘Here’
Nu heb ik als cultureel reporter van dit platform genoeg tijd, zin en gelegenheid om wat research te doen naar aanleiding van wat dan ook. Na het zien van de film speurde ik wat rond op het Internet. Daar vond ik die volledige strip, maar ook een zwartwitfilm van 6 minuten, uit 1991, gemaakt door studenten van een Amerikaanse filmopleiding. Met exact dezelfde uitgangspunten van de strip en de film van Zemericks. Alleen, Zemericks benut de nieuwe technische mogelijkheden die hij tot zijn beschikking heeft, zoals AI. Waarmee hij zijn hoofdrolspelers 30 jaar jonger maakt en 10 jaar ouder.
Centraal in de film staat de periode die Richard (Tom Hanks) in het huis woont, eerst als jongetje dat alsmaar tekeningen maakt, later uiteindelijk niet de kunstenaar wordt waar hij van droomde maar gewoon een baan heeft en een gezin sticht waarbij Margareth (Robin Wright) zich volledig richt op dat gezin en haar toekomst als advocaat aan zich voorbij laat gaan. Zoals gezegd alles gefilmd vanuit één hoek van de woonkamer. We zien prehistorische dieren voorbijkomen, de oorspronkelijke bewoners van het land, een Indianenstam waar ook een verhaal achter schuilt, hoe oppervlakkig ook. En een nieuw gezin, waarbij een zwarte man zijn zoon omstandig uitlegt dat als hij een onterechte boete krijgt hij zich keurig moet blijven gedragen. ‘De toekomst is de enige richting die we uitgaan’, wordt in de film ergens gezegd, en dat lijkt ook een centraal gegeven uit de film. Het kwam er wat mij betreft niet helemaal uit.
‘My Favourite Cake’
Enkele weken geleden ging een andere film in première, My Favourite Cake’. Ik zag deze film van de Iraanse regisseurs Maryam Moghadam en Behtash Sanaeeha pas deze week, had niet het plan om er over te schrijven, maar daar kom ik bij deze van terug. De film draait nog steeds en is werkelijk een aanrader! Je kunt het zien als een speurtocht naar de liefde, onder welke omstandigheden je ook leeft, welke leeftijd je ook hebt.
Bijzonder is ook dat deze film is gemaakt in het Iran van nu, met alle repressie door een verschrikkelijk regime die we ook in deze film terugvinden.
De eenzame zeventigjarige weduwe Mahin realiseert zich dat je voor de liefde nooit te oud hoeft te zijn. Ze wordt aangespoord door haar vriendinnen en gaat alsnog op zoek. Ze ontmoet leeftijdsgenoot Faramarz. Het liefdesspel dat volgt is intiem en integer. Prachtig in beeld gebracht binnen de kleine ruimte van haar huis. Maar ook haar kleine tuin speelt een belangrijke eigen rol. Ik zag het als een soort Hof van Eden waar alles wat het leven zo mooi en lelijk maakt terug te vinden is.
De film won terecht prijzen tijdens het filmfestival van Berlijn. Helaas werd het de makers en hoofdrolspelers niet toegestaan die prijzen in ontvangst te nemen. Het Iraanse regime heeft zich inmiddels het grote gevaar van de film gerealiseerd. Waarbij het kennelijk dagelijkse -in onze beleving volmaakt onschuldige - leven van twee oudere verliefde mensen in beeld wordt gebracht. Ze drinken een glas wijn, dansen met elkaar en worden steeds verliefder. Bijzonder hoe de menselijke geest dan werkt. De mijne dan. Een paar weken geleden was ik in Kunstmin bij een avond over Willem Wilmink waarbij het gedicht over de Joodse goochelaar Ben Ali Libi werd besproken. Een goochelaar die moest worden vermoord door de Duitse onderdrukker omdat hij een kennelijk groot gevaar vormde voor de Nazi’s. De Russische componist Dimitri Shostakovich vreesde het Stalinregime en had in zijn hal permanent een koffertje staan voor het geval de staatspolitie hem kwam ophalen. Laten we hopen dat het met de makers van deze prachtige ontroerende film My Favourite Cake niet zo ver gaat komen.
We hebben wat te kiezen: Het Amerikaanse ‘Here’, waar op de vierkante meter de Amerikaanse samenleving wordt afgebeeld, met grote sterren de hoofdrol. Of de bescheiden en intieme Iraanse film ‘My favourite Cake’, met hoofdrollen voor onbekende acteurs.
Gezien in Filmtheater De Witt:
Here, regie: Robert Zemerick, met hoofdrollen voor Tom Hanks en Robin Wright
My Favourite Cake, regie: Maryam Moghadam en Behtash Sanaeeha, met hoofdrollen voor Lili Farhadpour, Esmaeel Mehrabi
Voor speeltijden, zie de website van Filmtheater De Witt
