Boeiende film 'A Different Man', gezien in Filmtheater De Witt
DORDRECHT - Mijn vader was 95 jaar toen hij me vroeg: “Jacques, zou ik nog iets kunnen leren?” Ik dacht, Pa, wat is dit voor een mooie en moeilijke vraag. Na een moment van stilte waarbij ik dacht aan mijn zwager die ondanks zijn fysiek ongemak altijd positief in het leven stond, reageerde ik ongeveer als volgt: “Pa, als je zo oud bent als u dan kun je niet meer alles, daar mopper je nog wel eens over. De Wereld draait door gaat te snel, het oplossen van de puzzel uit de krant wordt wat lastiger. Misschien moet u minder mopperen op wat u niet meer kunt, en niet meer bent, en meer genieten van wat u nog wel kunt en wie u nu bent”. Zijn wijsneus-zoon kon het goed vertellen…
Een goede film of theatervoorstelling brengt me vaak tot allerlei associaties en gedachtenkronkels. Aan bovenstaand verhaal moest ik denken toen ik gisteravond in filmtheater De Witt naar de premièrefilm van deze week ‘A Different Man’, zat te kijken.
De film gaat over vermeende imperfectie, de ontevredenheid daarover en hoe daar verder mee om te gaan, een film van regisseur Aaron Schimberg, zelf geboren met een open gehemelte en een hazenlip.
Imperfectie
Edward, gespeeld door Sebastian Stan, momenteel ook te zien als de jonge Donald Trump in ‘The Apprentice’, wil graag acteur worden maar heeft een probleem: hij leidt aan een ernstige vorm van neurofibromatose, een goedaardige aandoening die gezwellen veroorzaken op je zenuwen. Hij is in zijn aard verlegen en leeft teruggetrokken. Hij wordt natuurlijk erg bekeken en door zijn leefomgeving ook op afstand gehouden. Zijn nieuwe buurvrouw, de mooie Ingrid, (Renate Reinsve) heeft de ambitie toneelschrijfster te worden en is de enige die geen enkele terughoudendheid richting Edward koestert. Ze kennen elkaar nog maar net als ze een mee-eter op zijn neus ontdekt en die even wil uitknijpen, intiemer kan het niet worden. Edward’s directe omgeving wordt opgetekend met een 16 mm filmcamera. Dit om de wat morsige omgeving te benadrukken waarin hij leeft. Ook het gat in zijn plafond kun je zien als een filmische beeldspraak voor de verre van ideale wereld die hij ervaart. Hij doet mee met een medisch experiment met de bedoeling om van zijn misvormingen af te komen. Het experiment is geslaagd, zijn misvormingen verdwijnen en dan begint het leven pas echt. Juist als hij een knappe man is geworden met een nieuwe identiteit krijgt hij de kans de eerste hoofdrol van zijn leven te gaan spelen, namelijk zichzelf, in een toneelstuk geschreven door zijn vriendin en buurvrouw. Hij ontmoet Oswald, gespeeld door Adam Pearson die in zijn dagelijks leven echt aan neurofibromatose leidt. In tegenstelling tot Edward lijkt Oswald totaal geen last te hebben van zijn ‘handicap’ en langzaam neemt hij Edward’s plaats in alle opzichten over. Als ze (de nieuwe Edward, Ingrid en Oswald) gedrieën in een Sushibar terecht komen blijkt de nieuwe Edward geen steek veranderd. Hij weet nog steeds met zichzelf geen raad in die ingewikkelde samenleving, uitgebeeld in de vorm van de eerlijk gezegd ook voor mij totaal onbegrijpelijke menukaart van de Sushibar.
Het is geen toeval dat ‘A Different Man’ op vrijwel hetzelfde moment in het filmtheater verschijnt als ‘The Substance’ ,die andere nieuwe film over imperfectie en de vergeefse worsteling om het perfecte na te streven. Bij “The Substance’ draaide het ook om de onmogelijke strijd tegen de vergankelijkheid. En wat gebeurt er als je dat ogenschijnlijk perfecte beeld van jezelf bereikt?
De film is een aanklacht tegen de kosmetische maatschappij die we zijn geworden, tegen een wereld waar geen plaats is voor grotere oneffenheden dan een mee-eter op je neus. Bovendien is er geen plaats meer om op zoek te gaan naar wat je nu werkelijk drijft en wie je bent. In ieder geval blijkt dat een kosmetische verandering niet automatisch leidt tot een beter leven. Elk oneffenheidje moet gladgestreken worden, en de vraag is: wat levert dat uiteindelijk op?
Mus
Ooit had ik een baan met een wat lastige constructie. Ik voerde de directie over kleinere organisaties die ook klant waren van mijn eigen werkgever. Soms leverde dat lastige momenten op, bijvoorbeeld als de kwaliteit van andere diensten die vanuit mijn werkgever werden geleverd tekortschoot en ik daar op moest wijzen. Iemand vergeleek deze situatie met het volgende: biologisch gezien is een mus eigenlijk maar een gek beestje: zijn lijfje is te groot voor de te kleine vleugeltjes die hem in de lucht moeten houden. Als je nu eens zou kunnen ingrijpen, het lijfje kleiner maken of de vleugeltjes groter? De overtuiging was dat het musje dan niet meer van de grond zou komen…
Gezien in filmtheater De Witt:
‘The different Man’, van regisseur Aaron Schimberg
met Sebastian Stan, Renate Reinsve, Adam Pearson
Voor speeltijden zie de website van De Witt
