Migranten-historie familie Dicke in gemeenteraad voorbeeld van: ,,we zijn allemaal Dordtenaren"
DORDRECHT - De familie Dicke kwam meer dan tweehonderd jaar geleden als migranten uit de Duitstalige landen naar Dordrecht. Zij hebben in deze tijd laten zien dat zij Dordrecht hebben kunnen verrijken en versterken.
De fractievoorzitter van GroenLinks, Abdullah Uysal, noemde dinsdag in de gemeenteraad de familiegeschiedenis om te benadrukken dat we allemaal de Dordtse identiteit kunnen versterken en samen de gemeenschap Dordrecht vormen.
De familie Dicke is de enige Dordtse familie die twee ereburgers heeft voortgebracht (voormalig wethouder Dicke en illustrator Otto Dicke). Daarnaast staat Lenie Dicke symbool voor de vrouw in het verzet. Vooral de Prinsenstraat werd als de 'Dicke-straat' beschouwd. Op de plek waar in 1945 het huis van de familie door de Duitsers in brand werd gestoken, is nu een herinnering geplaatst, met name ter ere van Lenie Dicke.
De vereniging Oud-Dordrecht besteedde enkele jaren geleden ook het zogeheten jaarboek aan het verhaal van verschillende Dickes. Op enkele plaatsen in de stad zijn de namen van Dickes ook te vinden op plaquettes. De gereformeerde Wilhelminakerk, waarvoor in september 1898 de eerste paal werd geslagen, heeft ook een plaquette met een Dicke erop. Zoon Carel, de wethouder, was er tientallen jaren organist.
De tekst van Abdullah Uysal (foto hierboven) luidde:
Dordtse identiteit
Voorzitter, we zijn allemaal Dordtenaren. Waar je ook vandaan komt, van wie je ook houdt, hoe je je ook identificeert – we vormen samen de gemeenschap die Dordrecht heet.
Deze gemeenschap is niet ontstaan door het toevallige gegeven dat we in dezelfde stad wonen, maar doordat we samen de stad en het leven erin vormgeven. We blijven daaraan bijdragen als we elkaar de ruimte geven om onszelf te zijn en diversiteit als een kracht zien. Ieder van ons draagt geheel op eigen wijze, samen met anderen, bij aan het verhaal en de identiteit van onze stad.
Een mooi voorbeeld hiervan vinden we in de familie Dicke. Otto Dicke, kunstenaar en gedreven tekenaar, toonde met zijn werk niet alleen zijn artistieke talent, maar ook de schoonheid en het karakter van Dordrecht. Hij groeide uit tot een landelijk icoon. Zijn vader, Carel Matthijs Dicke, diende de stad eerst als gemeenteraadslid en vervolgens bijna twee decennia lang als wethouder van financiën. Maar de rol van de Dickes in de Dordtse geschiedenis reikt verder dan kunst en politiek. Otto’s zus Lenie, lid van het verzet, bracht tijdens de Tweede Wereldoorlog enorme persoonlijke offers voor een vrije, gelijkwaardige en vreedzame samenleving.
Wat Lenie van het Nederland van nu zou vinden? Ik citeer haar zoon: “De oorlog had haar heel sterk antiracistisch gemaakt. Ze zou het gevoel hebben dat dit niet het Nederland is waarvoor ze heeft gevochten.”
Inclusie
Ironisch genoeg begon deze indrukwekkende familiegeschiedenis met Heinrich Adolph Dicke, die zich als immigrant uit Duitsland in Dordrecht vestigde. Kortom, Voorzitter, de Dickes tonen ons dat nieuwkomers niet alleen deel kunnen worden van onze gemeenschap, maar deze ook kunnen verrijken en versterken.
Met de opvang van vluchtelingen en asielzoekers blijft de gemeente trouw aan de geschiedenis van Dordrecht, ondanks het landelijke sentiment. Wij laten hier zien dat het anders kan. Onze stad is een open, vrije en gemoedelijke stad. Dat is het Dordrecht waar wij in geloven.
Aldus Abdullah Uysal.
