De terreur van de cruise-vakantieganger?
DORDRECHT - De afgelopen maanden heb ik op diverse plaatsen goed gedocumenteerde artikelen gelezen over wat er allemaal mis is met cruisevakanties. Massa’s mensen worden in een stad gedropt, vervuiling van de directe omgeving en het milieu in het algemeen is bovenmatig. Schepen als drijvende flatgebouwen die het milieu ernstig beschadigen en massa’s toeristen die een ongekende overlast veroorzaken. Daar moest ik even aan denken toen ik gistermorgen bij het wakker worden naar buiten keek.
Maandagochtend
De vrolijke herrie van Big Rivers weer overleefd zette ik me aan de koffie met ontbijtkoek en aan het denken. Laat ik beginnen met een bekentenis, eigenlijk twee.
Bekentenis 1:
Enkele jaren geleden kozen we na misschien wel 5 jaar vrijwel geen vakanties te hebben genoten voor een cruisevakantie in het Middellandse Zee – gebied. Start- en eindpunt: Barcelona. We hebben genoten. De discussie was toen al wel geopend: is het wel verantwoord zo’n milieubelastende expeditie, zo’n overlast veroorzakende vulkaanuitbarsting? Ik las artikelen over dit misdadige fenomeen die er niet om logen. Ik voelde me met terugwerkende kracht meer en meer een niet veroordeelde crimineel.
Bekentenis 2:
Sinds kort verkeer ik in de bevoorrechte positie dat ik op een plek woon met uitzicht op die grootse rivieren waardoor Dordrecht zich een eiland mag noemen. En laat de kade voor mijn neus nu net een pleisterplek zijn voor landende riviercruiseschepen. Vaak zijn het ‘kleinere’ versies met vakantiegangers die de bootreis combineren met fietstochten. En elke keer als zo’n schip wordt vastgelegd aan ‘mijn’ kade stroomt er een klein verlangen door mijn aderen, ik noem het maar een guilty pleasure. Eigenlijk zou ik dit ook wel weer een keer willen doen. Maar mijn geweten houdt me tegen. Uiteindelijk kom ik dan maar tot de conclusie dat een rondje met de fiets door Nederland ook wel leuk is en minder schadelijk…
Dedain
Terug naar die kritiek op het fenomeen cruisen. De kritiek lijkt me voor een groot deel terecht. Op een wat groter zeecruiseschip kunnen soms vijfduizend passagiers de trip van hun leven ervaren, ondersteund door nog eens vijftienhonderd bemanningsleden. Een cruisevakantie schijnt ongeveer dubbel zo vervuilend te zijn als een vliegvakantie. Ik heb me uiteindelijk laten overtuigen, voorlopig. Waar ik me vreselijk aan erger is het dedain tegen die zo verderfelijke cruise vakantieganger en alles wat daar omheen hangt.
Zo luisterde ik een tijdje geleden naar een interview op de radio van leden van een gerenommeerd strijkkwartet afgenomen door een behoorlijk gerenommeerd interviewer. De interviewer sprak vol bewondering met zijn gasten over de kwaliteit van hun muziek en hun repertoirekeuze, tot hij aan het slot vroeg wat er de komende weken op het programma stond: Muziekuitvoeringen op een cruiseschip was het antwoord. De interviewer sloeg volledig om. Hoe durven jullie je te verlagen tot zoiets banaals, was de teneur van de reactie van de gespreksleider. Een professioneel muziekgezelschap moest zich toch niet verlagen tot zo’n puur commerciële activiteit… Enigszins lamgeslagen trachtten de musici zich te verdedigen. We zijn professionele muzikanten, die het leuk vinden om op te treden, op een podium ergens in een theater, maar een podium op een schip is voor ons ook leuk om te doen. En mensen genieten ervan. Was ongeveer de verdediging. De medewerking aan een criminele activiteit was voor mij niet bewezen. Wat vooral bleef hangen was de neerbuigendheid van de interviewer en een superioriteitsgevoel over alles en iedereen die zich committeert met het verschijnsel cruise.
Terug naar mijn maandagochtend. Soms zeggen beelden meer dan woorden. Nadat de stad ternauwernood de geluidsaanslag van Big Rivers heeft overleefd, wordt het weer overspoeld door die vermaledijde varende vakantiegangers… Gelukkig is Big Rivers een tijdelijke activiteit, zoals een cruisevakantie dat ook is. Laat ik maar concluderen dat we gelukkig mogen zijn op elk gebied nog steeds onze eigen keuze te mogen maken.
Maandagmiddag.
De veiligheid van onze binnenstad is weer teruggekeerd… Voor even.
