Filmrecensie over L’amour et les forêts in theater De Witt Dordrecht
DORDRECHT - Wie kent ze niet, relaties die volledig uit het lood zijn geslagen, wellicht altijd geweest of langzaam aan ontspoord? Een (meestal mannelijke) bezitterige partner die slechts toelaat wat hem zint. Waardoor de andere (meestal vrouwelijke) partner langzaam in een fuik zwemt waar de keel wordt toegeknepen en er totaal geen levensruimte meer ontstaat…
De film van de week ‘L’amour et les forêts’ van Valérie Donzelli gaat over een dergelijke relatie. Blanche (Virginie Efira), een wat teruggetrokken levende lerares Frans ontmoet tijdens een feestje Grégoire (Melvil Poupaud), charmante bankier. Er ontstaat een fantastische liefdesrelatie zoals we ze kennen uit de Franse filmtraditie. De oplettende waarnemer constateert al bij het begin kleine onaangename gedragingen van Grégoire, die aan Blanche voorbijgaan. De jaren gaan voorbij, er komen twee kinderen. Kleinigheden zijn inmiddels uitgegroeid tot niets verhullende bezitsdrang en controledrift die voor Blanche geen eigen ruimte meer toelaat. Ze zoekt die uiteraard toch op, gaat weer lesgeven en krijgt van haar tweelingzus een auto om zich wat vrijer te kunnen bewegen. Dat gaat uiteraard mis. Op een billenknijpende manipulerende manier tracht Grégoire dit mis gaan in de schoenen te schuiven van zijn vrouw.
De film is losjes gebaseerd op het gelijknamige boek van Éric Reinhardt, in het Nederlands vertaald in 'De liefde en de wouden'.
Één van de sterke kanten van de film is dat de twee hoofdpersonen meerdere kanten van zichzelf tonen. Dat is natuurlijk de verdienste van de regisseur, maar in dit geval toch vooral van de geweldige acteurs Vrirginie Efira en Melvil Poupaud. Blanche is niet zielig of passief, wordt uiteindelijk wel slachtoffer en Grégoire heeft iets kwetsbaars, blijkt uiteindelijk een gewelddadige narcist te zijn.
Geert ter Steeg citeerde in zijn introductie voorafgaande aan de film treffend de regisseur: “Hoe maak je het lijntje tussen charme en boosaardigheid zo dun dat het uiteindelijk werkt als een scheermes?”.
Huiselijk geweld
De afgelopen jaren is er in Frankrijk veel discussie ontstaan over geweld in huiselijke kring. In 2021 werden in het land meer dan 200.000 slachtoffers (meestal vrouwen) van huiselijk geweld geteld, waarvan meer dan 100 met fatale dodelijke afloop. We weten dat dit ook in Nederland gebeurt. Getriggerd door de film ging ik maar eens op zoek naar betrouwbare informatie en kwam uit op een factsheet van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Even de cijfers: de laatste vijf jaar waren 76.000 vrouwen en 13.000 mannen slachtoffer van structureel huiselijk geweld. In dezelfde brochure wordt intieme terreur beschreven als “een patroon van controle en dwang van een partner richting de ander. Er kan sprake zijn van het isoleren, vernederen en intimideren van de partner. Er kan ook er sprake zijn van ernstig fysiek geweld en seksueel geweld”. Een nauwkeuriger beschrijving van wat we in de film hebben mogen aanschouwen kunnen we niet bieden.
