Filmrecensie: Nata Per Te
DORDRECHT - Luca en Alba: De Italiaanse film ‘Nata per Te’ gaat over de hardnekkige poging van een homoseksuele man, Luca, om een kind te adopteren. De film is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.
De letterlijke vertaling van de titel luidt: Geboren voor jou. De film volgt het moeizame proces waar Luca (Pier Luigi Gigante) zich doorheen moet worstelen om het voor elkaar te krijgen om een kind te adopteren. We hebben het over Napels, 2017. Luca is een wat introverte, lieve, belijdend katholieke jonge man en homo. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en heeft een sterke kinderwens. De rechtbank van Napels doet vergeefse pogingen om pleegouders te vinden voor Alba, een pasgeboren meisje met het syndroom van Down. Als ze na 37 pogingen om Alba in een gezin onder te brengen bij Luca terechtkomen, wijst de rechter hem alsnog af, overduidelijk vanwege zijn geaardheid en zijn single zijn.
Hij krijgt steun van advocaat Theresa (Teresa Saponangelo), zelf alleenstaand moeder. We kijken naar de jonge Luca die met zijn vriendje droomt over een toekomst als astronaut. Theresa stimuleert Luca door te zetten: met veel kleine stapjes kun je ook op Mars terecht komen. Later volgt Luca de landing van het eerste ruimtevaartuig op Mars. Voor hem de inspiratie om toch door te zetten. Laat ik maar niet verklappen of het uiteindelijk wel of niet lukt om door de muur van bureaucratie en intolerantie heen te breken.
In de film wordt op treffende en zuivere wijze ogenschijnlijk tegengestelde werelden van Gay-club, Rooms katholieke Kerk, werk in de gehandicaptenzorg met elkaar verbonden in die ene persoon van Luca.
Regisseur Fabio Mollo is erin geslaagd er geen rechtbankdrama van te maken. Het is een melodrama geworden, waarbij volop de emoties van de kijker worden bespeeld.
Onze opa’s gaan trouwen
De film snijdt een thema aan dat me deed denken aan twee vrienden van ongeveer 25 jaar geleden.
Ik woonde in een dorp in het Groende Hart. Ik had twee vrienden met een vergelijkbaar verleden: getrouwd, kinderen gekregen, kleinkinderen gekregen, niks aan de hand. Totdat ze elkaar tegenkwamen en verliefd werden. Uiteindelijk waren ze het eerste homopaar dat in ons dorp voor de wet trouwde. Onze liberale burgemeester voltrok het huwelijk. De trouwkaart was versierd met tekeningen van de kleinkinderen met er onder de tekst: “Hoera, onze opa’s gaan trouwen”. Zijn deze opa’s toen ze voor elkaar kozen en voor de rest van hun leven gewoon konden zijn wie ze wilden zijn nu ineens geen goede vaders en grootvaders meer?
In een tijd van normaliseren van radicaal rechts denken wordt alles dat zich net buiten de reguliere kaders bevindt bij het vuilnis gezet. Journalisten, lhbti-ers, wetenschap, kunst; het is niet meer te vertrouwen of het moet bestreden worden.
Feelgood
We hebben een naam voor een film als Nata per Te: feelgoodmovie. Het heeft soms een wat negatieve associatie. Het belangrijkste van het lezen van een boek, een theatervoorstelling of een film is voor mij of je geniet en of je erdoor aan het denken wordt gezet. En dat is deze film bij mij zeker gelukt! Hoewel er ook nog wel wat extra rafelrandjes hadden mogen zitten aan de hoofdpersonen die wel heel erg binnen de rol blijven van Luca als ideale vaderfiguur en Theresa als advocaat en alleenstaande moeder, die door het vuur gaat voor haar cliënt. Luca bezoekt één keer een gaybar en laat zich daar een glaasje water inschenken.
Roetwind
Mijn nadenken ging ook in de richting van de wind vol met roetdeeltjes die is gaan waaien in het Italië van de radicaal rechtse Giorgia Meloni. Een wind stopt niet omdat er ergens een landsgrens is getrokken. Die wind gaat verder richting een land waar mensen met ideeën over ‘omvolking’ in het landsbestuur terecht komen, ons eigen land. Ik maak deze associatie omdat ik bezorgd ben. Geïnspireerd door een film als Nata per Te heb ik me voorgenomen niet langer te zwijgen over wat er om ons heen gebeurt. Niet langer te zwijgen over intolerantie ten opzichte van alles en iedereen die niet tot ‘het volk’ hoort, niet langer te zwijgen over het zaaien van verdeeldheid en haat die in onze ooit zo vreedzame samenleving is geslopen. Waar is het toch gebleven: het zoeken naar verbinding in een wereld waar plaats is voor vaders als Luca en films als Nata per Te?
Gezien in Filmtheater De Witt:
Nata Per te, regie Fabio Mollo
Komende weken in Filmtheater De Witt (zie agenda voor speeltijden)
Foto's: Jacques Malschaert
---Siebe-Versendaal-(verkleind)-S.jpg)
