Dat bedoel ik nou
-L.jpg)
Een visboer heeft een bord boven zijn zaak waarop staat ‘Hier verse vis te koop.’ Een man inde winkel vraagt aan de visboer: ‘Waarom staat er eigenlijk HIER verse vis te koop? Iedereen snapt toch dat je het niet ergens anders verkoopt?’ De visboer knikt en verandert de tekst op het bord in ‘Verse vis te koop.’ Vervolgens vraagt een klant waarom er eigenlijk ‘Verse vis TE KOOP staat? ‘Iedereen begrijpt toch dat hij het niet weg geeft?’ Op het nieuwe bord komt dus ‘Verse vis’ te staan.’ Weer een klant komt nu met de vraag waarom er VERSE vis staat.‘ Rotte vis verkoop je toch niet, wel?’ Het volgende bord luidt ‘Vis.’ Tenslotte komt er een klant binnen die zich afvraagt waarom er eigenlijk een bord boven de zaak hangt. ‘Je ruikt buiten toch ook wel dat hier vis verkocht wordt?’
Zo heb je ook het verhaal van de ober in een restaurant die door een vaste gast wordt geroepen. ‘Meneer, wat kan ik voor u doen?’ De vaste gast zegt: ‘Zou u mijn soep eens willen proeven?’ ‘Uw soep?’ vraagt de ober verbaasd, ‘er is toch niks mis met de soep?’‘Proeft u nou’, dringt de klant aan. ‘Maar meneer’, zegt de ober, ‘die soep smaakt al twintig jaar precies hetzelfde.’ ‘Toch moet u ‘m even proeven’, houdt de man aan. De ober haalt zijn schouders op en wil de lepel pakken, maar ziet dan dat die er niet ligt. ‘Dat bedoel ik nou’, zegt de klant.
Deze verhalen roepen op te blijven nadenken en dingen niet als vanzelfsprekend te beschouwen. Net zo belangrijk is het, in een tijd waarin ruim een miljoen Nederlanders last hebben van burn-outklachten, dikwijls vanwege hun werk, om te genieten van de schoonheid die het leven ook kan bieden. In deze tijd vol somber oorlogsgeweld een noodzakelijk tegenwicht. Filmkunstenaar Andrej Tarkovski: ‘We gaan naar de bioscoop om de tijd in te halen die we overdag met leven verloren zijn.’ Het is fijn om kippenvel te krijgen van muziek (tip: You Tube, zangeres Raye, Lowlands 2023), te genieten van een spannende voetbalwedstrijd of van het lezen (of luisteren naar) van een boek waardoor je voor een moment opgetild wordt uit de waan van de dag. Zo schreef Sander Kollaard Uit het leven van een hond, een boek over levenslust: ‘Want zie je, Mia, het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven, als gelukszoekers, inde beste betekenis van dat woord…’Misschien is het juist dat wat kunstvormen ons bieden. Troost én afstand van de waan van de dag én (werk)plezier.
