Vreugdevolle regelmaat
Weinig mensen vinden discipline een prettig woord. Iemand gaf mij een omschrijving waardoor ik anders ben gaan kijken. Noem discipline vreugdevolle regelmaat, het zorgt voor een ander perspectief. Als ik nu iets moet doen wat discipline vraagt en waar ik soms (lees: meestal) geen zin in heb, zoals de afwas, stofzuigen, de badkamer schoonmaken; ja eigenlijk vooral regelmatige terugkerende huishoudelijke karweitjes dan zorgt deze maner van kijken net voor een andere aanpak.
Daarbij kent sporten nog een ander fenomeen. Het regent buiten en je wilde juist gaan hardlopen: gaan of niet gaan, that’s the question. Kwelduiveltjes, gezeten op je ene schouder, fluisteren je in dat je conditie toch goed is, dat regen simpelweg vervelend is, dat je vorige week nog gesport hebt, dat je op jouw leeftijd beter rustig aan kunt doen: denk aan je knie. Beschermengelen, balancerend op je andere schouder, vertellen je dat je toch allang vanuit opgedane ervaring weet dat je hardlooprondje je energie geeft voor de rest van de dag, dat je achteraf altijd blij bent dat je het weer gedaan hebt. Door het vreugdevolle regelmaat te noemen geeft dat je net dat duwtje in de rug waardoor je gaat, wetend dat het loopje naar de voordeur het meest ingewikkeld is en achteraf kun je tevreden zijn over jezelf. Je hebt het gedaan!
In de vakliteratuur spreken we over herkaderen. Herkaderen wil zeggen dat je iets problematisch weet om te zetten in iets positief. Een mooi werkvoorbeeld is die van een leidinggevende over zijn steeds maar klagende en mopperende collega. Hij ging eens een keer niet op zijn klaagverhaal in, maar gaf als reactie: ‘Goh, wat toon jij eigenlijk een enorme betrokkenheid bij jouw werk, wat een energie weet jij te mobiliseren. Hoe zou je die energie kunnen inzetten om aan verbeteringen te werken?’
Zo kun je ook het onderscheid maken tussen de reiziger en de trekker (denk nu niet aan protesterende boeren). Reizigers hebben over algemeen een vast programma, strakke reistijden en de bestemming is het doel van de reis. Reizigers worden boos op de stewardess als het vliegtuig vertraging heeft, want dan missen ze hun aansluiting. Trekkers dragen geen horloge en hebben als gevlegelde uitspraak: Jij heb een horloge en ik heb de tijd.’ Zij beschouwen uitstel als een kans op een onverwachte wending in hun reisschema. Voor hen is de reis het doel. Zo, fijn weer, deze vreugdevolle columnregelmaat.
