Lichtpuntjes
Het afgelopen jaar stuurde ik een tweetal artikelen naar de gemeenteraad. Twee partijen namen de moeite om contact op te nemen met de belofte ‘om er iets mee te willen doen’.
De eerste reactie kwam van het CDA en ging over het Dordtse Dingetje ‘Moment voor een monument’ het verwaarloosde oorlogsmonument dat in een grasveldje aan de Amstelwijckweg staat te verpauperen en een eervollere plek zou moeten hebben.
Mede door de vele reacties op mijn laatste column, over de belabberde verkeerssituatie bij de T-splitsing Gravensingel/Dubbelsteynlaan-oost, ging er nog een mailtje naar het stadskantoor. Dit keer reageerde de VSP en zou ermee aan de slag gaan.
Hoewel ik vermoed dat de politieke partijen echt veel meer dingen aan hun hoofd hebben om zich zorgen te maken over een verwaarloosd monument en een gevaarlijke verkeerssituatie, waren de vele lezersreacties en de twee politieke reacties voor mij toch de eerste figuurlijke lichtpuntje van het afgelopen jaar.
2023
Letterlijk en figuurlijk trap ik dit nieuwe jaar af met een heel ander lichtpuntje. Eigenlijk zijn het er een heleboel. Ik ga het hebben over het ‘Kors Monster-pad’, het fietspad vanuit Stadspolders, via de ‘blauwe brug’, langs de golfbaan naar de Baanhoekweg.
Overdag is er van alles te zien. Het varieert van o.a. scheepvaart,
treinverkeer, wandelaars, wielrijders, golfkarretjes,
golfballengelukszoekers, flora en fauna.
De tekst gaat onder de foto verder
Vanaf de Baanhoekbrug naar Stadspolders valt er nog iets op. Links van de weg staat een opvallend bord met de mededeling dat er gebruik gemaakt wordt van een slimme verlichting. Dat bord staat er al vele jaren, maar nu ik heel Dordt afstruin voor mijn rubrieken wilde ik toch de proef op de som nemen. ‘Is de verlichting echt slim?’
In deze maanden is het lekker vroeg donker en zo reed ik ’s avonds rond een uur of half zeven richting de ‘Blauwe brug’.
Geen ‘waarschuwingsbord’ maar eenmaal over de brug lichtte de eerste - van de 44 - lantaarnpalen feller op. Grappig, want de tweede ging langzaam ook iets feller branden. Na een poosje ook de derde. Na een minuut ‘doofde’ de eerste lantaarnpaal tot ‘minieme verlichting’.
Natuurlijk wilde ik de hele route bekijken, maar een bromfietser was me voor. Vanaf de brug kon ik hem en het lichtspel helemaal volgen totdat de weg een flauwe bocht maakte.
Daarna deed ikzelf een sprong in het diepe en reed de brug af om even later zelf verantwoordelijk te zijn voor de ‘lichtshow’.
Op de terugweg dacht ik aan het vernuft van dit soort verlichting. We zitten midden in een energiecrisis. Ik zag dat er bovenop de lantaarnpaal een zonnecelpaneeltje was bevestigd. De sensor onder de lamp zal verantwoordelijk zijn om de lamp een seintje te geven dat de lamp via de opgevangen zonne-energie feller moet worden en na ongeveer een minuut weer laat ‘dimmen’. Echt slim dus!
Of ik deze column weer naar het stadskantoor stuur weet ik nog niet. Maar ik vraag me wel af waarom dit systeem niet op meer locaties (zijstraten) toegepast kan worden! Op deze manier kunnen we ook op de lokale energiekosten besparen. Des te meer mensen er met dit soort mogelijkheden worden geconfronteerd, des temeer zal men ook zelf oplossingen gaan bedenken om de hoge energiekosten te drukken.
Kortom: Laten we op zoek gaan naar nog meer lichtpuntjes!
