Knop om!
In mei schreef ik een frustratie van me af omdat ik voor twee 0.0. biertjes maar liefst tien Euro moest neertellen.
Vier maanden later hoef je geen krant meer open te slaan. We merken allemaal in ons portemonnee dat het geld ook kan vliegen.
‘VOORGERECHT’
Omdat de horeca toch wel - terecht - vooraan stond bij het ‘bureau klagen’ wegens o.a. ‘verplichte sluiting’ en weglopend personeel, ben ik me er toch wat meer in gaan verdiepen en putte het één en ander uit mijn eigen horeca ervaringen ‘elders’.
Personeel
Corona zorgde ervoor dat veel personeel ontslagen moest worden. Deze mensen gingen vooral op zoek naar jobs met betere werktijden en met een aantrekkelijker salaris.
De prachtige zomer zorgde ervoor dat veel mensen de terrassen opzochten. Het te kort aan personeel zorgde voor een ‘cliffhanger’. Waar je ook keek, overal zag je - nog steeds trouwens - de papieren aanplakbiljetten met de vraag naar vooral bedieningspersoneel en/of spoelpersoneel.
Door Poetin ging de wereld ook nog eens extra op z’n kop.
Daardoor moeten de horecaondernemers de broekriem nog strakker aantrekken en staat het water inmiddels tot hun lippen.
Geen personeel, hoge energiekosten, prijsstijgingen, slechte aanvoer, duurder personeel via een uitzendbureau etc.
Maar het ‘Zwaard van Damocles’ snijdt ook nog eens aan twee kanten. Door alle prijsstijgingen zijn de potentiële horecabezoekers wellicht genoodzaakt om andere keuzes te maken. Één ervan is afscheid nemen van b.v. een jarenlange traditie om regelmatig ‘uit te gaan’.
‘HOOFDGERECHT’
Het is in ieder geval niet verboden om mee te denken en daarom gooi ik iets in de groep.
Let op! Ik ga er vanuit dat we allemaal een knop om moeten draaien. Het ‘voordeel’ is dat we dit momenteel ook al moeten doen bij de thermostaat i.v.m. de enorme gasprijzen die de meesten van ons binnenkort moeten betalen. Ook zeg ik niet dat ik de wijsheid in pacht heb.
Horeca 2.0
Aan de hand van twee voorbeelden probeer ik een nieuwe ‘werkwijze’ te promoten. Het is niet mijn eigen idee, maar komt gewoon uit een snackbar in Westenschouwen en uit een restaurant in het noorden van Noorwegen. (Er zullen dadelijk horecaondernemers zeggen, “Is niet nieuw, zo werken we hier al jaren!”)
Snackbar The Sixties bevindt zich tegenover het duin bij de prachtige rotonde in Westenschouwen en werkt al jaren met een ´buzzer´ (ook wel ‘pager’ genoemd). Je komt binnen, bestelt, betaalt en krijgt de ‘buzzer’ (de ontvanger van het omroepsysteem) mee en die leg je op de tafel. Gaat de buzzer af (trillen met rode lampjes) dan kun je de bestelling afhalen, evt. ter plekke opeten of meenemen.
Voordeel: Geen extra personeel nodig, met als niet onbelangrijke toevoeging: ‘Hooguit iemand extra voor de lomperiken die het vertikken om het afval op de juiste plek achter te laten.’
In Tromsø, in het noorden van Noorwegen, gaat het in een restaurant net iets anders. Je komt binnen en gaat aan een tafel zitten. De menukaart ligt voor je klaar en het avondje gezelligheid kan beginnen.
Je kiest het voorgerecht met evt. een drankje en gaat zelf naar de balie. Balie 1 is voor de drank (neem je gelijk mee ) en balie 2 voor de bestelling in de keuken. Je betaalt aan beide kassa’s de bestelling. Na een poosje komt iemand je bestelling brengen (of de buzzer gaat af en haal je zelf de bestelling op).
Bij het hoofdgerecht (wijntje erbij?) en toetje gaat dit systeem van bestellen gewoon door. Afspraak is dat iedereen na elke gang/gerecht zelf zijn bord/bestek ergens neerzet. (zoals je ook bij wegrestaurants wel ziet).
Kortom: het is een enorme knop om en beslist niet geschikt voor luie mensen.
Gehoord: “Ja daaaag! Als ik eens een keer uit eten ga, wil ik bediend worden!”
Met de huidige prijsstijgingen is ‘uit eten gaan’ tegenwoordig alleen voor de mensen met een iets dikkere portemonnee. Maar wat is er nu mis als je zelf de bestelling afhaalt! Het eten verteert ook nog eens extra door een tussentijdse beweging.
Tip 1: “Kijk eens in een restaurant naar de mensen die na lang tafelen opstaan. Wedden dat je gaat lachen!”
Vroeger zei men ook weleens: “Als je bedient wil worden dan ga je maar naar de kerk!”. Ter geruststelling: “Wil je geen ‘knop-om’ dan ga je toch ‘gewoon’ naar een Michelin-sterren restaurant!” (Tip 2: De kerk is misschien toch voordeliger.)
‘TOETJE’
Deze suggesties wilde ik kwijt en ben ervan overtuigd dat het zal helpen om het water, bij de lippen van de uitbaters, te laten zakken. Bovendien lossen de voorbeelden het personeel te kort nagenoeg op en gaan we naar ‘De horecabezoeker 2.0' en 'De slimme ondernemer 2.0'.
Dus ….. “Knop om!” en - ook niet onbelangrijk - ”Wie durft!”
N.B. Vandaag (ma. 3 oktober), schreef Linda Akkermans in het AD een geweldige column over ‘Stoptober’. Ik maak graag even reclame en raad iedereen aan om ook die column te lezen, want echt, Linda heeft het ook over een knop. (Gebruikte alleen minder woorden ; ) )