Uitsmijter
Deze laatste column van het jaar is tevens mijn 50-ste sinds 18 november 2020. De dag dat mijn eerste column ‘Opa is grijs’ verscheen.
Om u niet snel af te laten haken, schrijf ik maar meteen dat ik niet terugkijk naar het wel en wee van het afgelopen jaar.
‘Vijftig’ is best een mijlpaal en daarom maak ik er een feestje van.
Bij een feestje hoort ook iets verrassends en daarom krijgen jullie twee columns. Een traditionele lange ;) en dezelfde column gemaakt met het programma ‘Chat GTP’. Ik hoop dat u ze beiden gaat lezen, want ook bij de korte versie zult u versteld staan! Het programma maakte van mijn lange versie (ongeveer 950 woorden) een versie van ongeveer 350 woorden. Echt bizar!
Zit u niet te wachten op deze grote uitsmijter (u gaat dan echt veel missen!!!), klik dan hier voor de korte versie.
Ik ga het hebben over het (nog) niet bestaande ‘Dordts Kampioenschap Veren Steken’ (kort: het DKVS).
Omdat dit de eerste keer is dat ik over het DKVS schrijf, ben ik gelijk maar zo vrij om mijn eigen lijstje te presenteren. De veren gaan naar schrijvers die mij op een speciale manier inspireren. (Ik heb het dus niet over de vaste journalisten die het nieuws verslaan.)
Ik ben mijn eigen jury en dat betekent dat er door niemand gereageerd hoeft worden over het toekennen van de veren, het zijn mijn veren! ;)
Twee paplepels
Bij ons thuis werd het AD De Dordtenaar met de paplepel ingegoten. Het is dus niet zo vreemd dat ik ook daar mijn schrijffavorieten heb.
De eerste veer is dan ook voor mijn mentor Kees Thies, o.a. columnist bij de krant. Hij leerde mij - samen met Angela de Jong - de ‘trucjes’ voor het schrijven van columns. Ik zeg eerlijk, ik pas zijn adviezen zoals: ‘Goed schrijven is de kunst van het weglaten’ nog steeds niet vlekkeloos toe. (Overigens lukt het mij met 'Chat GTP' - een tip van AD-er en Brusselcorrespondent Hans Nijenhuis - een stuk(je) beter.) Iedere dag opnieuw geniet ik van zijn columns, gelardeerd met zelfspot, humor en serieuze Dordtse zaken. Juist die combinatie leest zo lekker weg.
Oud-boswachter Jacques van der Neut is nog zo’n kanjer. Vrijwel iedere woensdag schrijft Jacques deskundig over de natuur op en rond het eiland van Dordrecht. Je leest het en je hoort hem tegelijkertijd vertellen. Zo boeiend! Het afgelopen jaar heb ik menigmaal een presentatie van - en met hem - in Filmtheater DeWitt mogen bijwonen, en ja, iedereen eet uit zijn hand(en). Hij brengt je ongemerkt terug naar je jeugd, toen je bijvoorbeeld met je ouders de hertjes in het Merwesteinpark nog mocht voeren.
Een paar dagen geleden plaatste ik een 'Praatjesmaker' met de enige dame die tot mijn favorieten hoor. Niet voor niets want Lisanne Doff is de motor van het Dordtse ‘In de buurt’. Regelmatig vult zij (met haar collega’s) menig pagina met o.a. interviews, Dordtse weetjes, en bezienswaardigheden in de krant.
Ik besluit het AD-tje met een andere vaste woensdagschrijver. Jaap Bouman hoort min of meer bij de Dordtenaren die vooral het oude-Dordrecht uit zijn broekzak op kan dreunen. Zijn geschiedenisrubriek ‘Eigen-Aardig’ leest zo lekker weg! Zijn rubriek is op de woensdag letterlijk en figuurlijk de uitsmijter van het regionale katern van AD De Dordtenaar.
Dordt Centraal doet niet mee met deze ‘Veren verkiezing’. Niet uit rancune, maar louter omdat niet geadresseerde post niet welkom is in onze brievenbus.
Dordrecht.net
De trouwe lezers/bezoekers van Dordrecht.net zullen gemerkt hebben dat - behalve de vaste redactie - er meer mensen hun eigen artikelen mogen schrijven.
Toen ik in november 2020 bij Dordrecht.net werd ‘gevraagd’, las ik eerst de columns van Bert den Boer . Niet verwonderlijk, want er werd mij gevraagd of ik ook af en toe een column wilde schrijven.
Toen in Bert’s columns had gelezen, wilde ik meteen de handdoek in de ring gooien. Bert kan namelijk wél iets duiden in een paar regels. Maar ook nu kreeg ik goede raad van mijn mentoren Angela en Kees en ja ‘iedereen schrijft anders en voor een bepaalde doelgroep. “Fer, jij schrijft zo anders en dat moet je nooit aanpassen aan een ander!”
Tja, als onderwijzer kreeg je een paplepel mee en die zat vol met duidelijkheid en alles wat je uitdeelde moest geschikt zijn voor iedereen. Dat gaat er mij NOOIT meer uit! Dan maar wat meer woorden. ;)
Hans Berrevoets is een andere vaste vrijwilligerskracht. Uit zijn vaste hand komen vaak artikelen afkomstig vanuit ‘welingelichte bronnen’. Vanwege mijn hobby ‘Vandaag Inside’ kijken (Niet afhaken nu, want ik ben nog niet aan de laatste veer begonnen) weet ik dat veel meer personen dit soort ‘ingangen’ hebben. Af en toe lijkt Hans op een rondlopend kerkblad. In ieder geval weet hij altijd waar de klepel van de (kerk)klok hangt. Ook duikt hij graag de diepte in als het gaat om ‘bekende Dordtenaren van weleer’.
Last but not least is ‘nieuwkomer’ Jacques Malschaert. Sinds 26 april dit jaar schrijft hij over alles wat te maken heeft met het culturele leven in Dordrecht. Vanaf die tijd hoort hij bij de vaste inventaris van o.a. de Trinitatiskapel, Filmtheater DeWitt, de Kunstkerk, Dordrechts Museum en het Kunstmin. Hij schrijft meestal recensies die zo uitgebreid zijn dat je je als lezer bijna ‘verplicht’ voelt om ook naar de voorstelling of film te gaan. Hij duikt ook heel diep in zijn onderwerp. Behalve dat hij zelf ook veel leest, vermoed ik dat hij thuis meer naslagwerken heeft dan in de bibliotheek.
En de winnaars?
Die zijn er niet. Iedereen heeft zijn eigen stijl en kwaliteiten. Deze veren zijn bedoeld om mijn waardering te tonen en extra aandacht te vestigen voor een aantal Dordtse schrijvers die regelmatig hun lekker lezende 'stukkies’ schrijven.
Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling en vooral veel gezondheid.
Deze laatste column van het jaar is mijn 50ste sinds mijn debuut op 18 november 2020 met ‘Opa is grijs’. Een mooi moment om er een feestje van te maken!
Vandaag presenteer ik het (nog) niet bestaande ‘Dordts Kampioenschap Veren Steken’ (DKVS). Deze veren geef ik aan Dordtse schrijvers die mij inspireren. Geen discussie, ik ben mijn eigen jury!
Twee paplepels
Bij ons thuis werd het AD De Dordtenaar met de paplepel ingegoten. Het is dan ook niet vreemd dat mijn eerste veer naar columnist Kees Thies gaat. Als mijn mentor leerde hij mij de trucjes van het schrijven. Zijn advies ‘de kunst van het weglaten’ pas ik - dankzij een tip van AD-er Hans Nijenhuis - ‘Chat GTP’ - inmiddels beter toe.
Oud-boswachter Jacques van der Neut krijgt de tweede veer. Zijn natuurcolumns brengen het eiland van Dordrecht tot leven. Live presentaties van Jacques zijn minstens zo boeiend. Een paar dagen geleden publiceerde ik een Praatjesmaker met mijn favoriete dame: Lisanne Doff. Als motor van het Dordtse ‘In de buurt’ vult zij samen met haar collega’s regelmatig de krant met Dordtse weetjes en bezienswaardigheden.
Tot slot Jaap Bouman. Zijn rubriek ‘Eigen-Aardig’ brengt de geschiedenis van Dordrecht dichtbij. Zijn bijdragen zijn een heerlijke afsluiting van het woensdagkatern.
Dordrecht.net
Toen ik in 2020 bij Dordrecht.net begon, las ik eerst de columns van Bert den Boer. Zijn vermogen om in korte stukjes de kern te raken, maakte indruk. Dankzij goede raad van mentoren Angela en Kees bleef ik echter trouw aan mijn eigen schrijfstijl.
Hans Berrevoets verdient ook een veer. Hij schrijft met kennis van zaken over Dordtenaren en geschiedenis. Zijn artikelen voelen soms als een rondlopend kerkblad, maar altijd met een goed verhaal.
Nieuwkomer Jacques Malschaert sluit mijn ‘Dordrecht.net' lijstje af. Sinds april schrijft hij recensies over het Dordtse culturele leven, zo gedetailleerd dat je bijna niet anders kunt dan zelf gaan kijken.
En de winnaars zijn?
Iedereen! Met deze veren toon ik mijn waardering voor de schrijvers, die met hun artikelen, Dordrecht veel meer kleur geven.
Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling en vooral veel gezondheid.
Ferry
Toch spijt gekregen van de korte versie? Klik dan HIER om naar boven te gaan.
