Menselijke lichtpuntjes zijn onmisbaar
De tragische ramp in Den Haag beroofde mensen van hun geliefden en huis en haard. Een bewoner zei nuchter dat zoiets tegenwoordig overal kan gebeuren, en inderdaad: ongelukken schuilen vaak in kleine hoekjes. Ook in onze stad vinden de laatste tijd opvallend veel ontploffingen plaats.
‘Voorkomen is beter dan genezen’, luidt het gezegde, maar hoe voorkom je zoiets?
Tegelijkertijd staan er dan altijd weer mensen klaar op om de getroffen mensen te helpen. In Den Haag voorzagen de vrijwilligers van ‘Lichtpuntjes van Mariahoeve’ de slachtoffers van voedsel en kleding. Een crowdfunding leverde binnen een dag al 400.000 euro op.
‘Een treffend voorbeeld van: "Waar een klein land groot in kan zijn."
Onlangs kwamen wij ongewild in aanraking met een minder prettig ‘Voorkomen is beter dan...’ moment. Onderweg naar de Griek in de binnenstad reden we op de beruchte ‘ongelukkruising’ Chico Mendesring/Groenezoom. De van rechts komende automobilist stopte netjes voor de haaientanden. Ik gaf nog een ‘duimpje’ als dank en reed verder het kruispunt over. Voor mijn vrouw liep het anders af. De automobilist trok namelijk op, maar had blijkbaar mijn vrouw, die voor haar eigen veiligheid altijd in het donker achter mij rijdt, niet gezien.
Zij moest plots remmen om een aanrijding te voorkomen, verloor haar evenwicht en viel.
Toen ik achterom keek of zij heelhuids was overgestoken, lag ze met veel pijn op de grond, omringd door toegesnelde hulpverleners en buurtbewoners. Ik belde 112, terwijl twee BHV’ers en een militair zich over haar ontfermden. Een buurtbewoner haalde een EHBO-koffer en warmtedeken. Binnen no-time arriveerde een QBUZZ-busje om assistentie te verlenen, snel gevolgd door politie en ambulance. De bestuurder van de auto was erg geschrokken. Ze bleef wachten op het politieonderzoek en kon daarna haar weg vervolgen.
Het invullen van een schadeformulier was lastig; er was namelijk geen sprake van een aanrijding. Mijn vrouw trachtte alleen een aanrijding te voorkomen. Lichamelijke schade was er wel. De ambulance bracht haar naar het ziekenhuis, terwijl de politie haar fiets thuis afleverde. Ik nam hun aanbod aan om mij, met mijn fiets in hun auto, naar de Spoedeisende Hulp te brengen. Wat een service!
In het ziekenhuis gingen de goede zorgen verder. Bij mijn aankomst waren de scans (geen hersenletsel) al gemaakt en de resultaten van de lichamelijke schade bekend.
Vier uur later kon mijn vrouw ingepakt naar huis. Een ander lichtpuntje: mijn bijna-buurman, haalde haar op.
Tja, een ongeluk zit in een klein (straat)hoekje. Zo rijd je naar de Griek en een paar uur later kom je ingepakt en wel met twee armen in het gips en drukverband uit het ziekenhuis en met de zekerheid dat je in ieder geval tot het eind van dit jaar letterlijk en figuurlijk ‘onthand’ bent.
Er is nog een andere kant: ‘Zo schrijf je stukjes voor Dordrecht.net en even later ben je - net als vele duizenden in ons land - mantelzorger’.
Hulde
Onze waardering voor alle hulp is GROOT. Het voorval laat zien hoe kleine acties, zoals hulp van omstanders, een groot verschil maken. Toch blijft het bizar: juist omdat mijn vrouw een ongeluk voorkwam, raakte zij zelf gewond.
Er kwamen daarna nog veel meer lichtpuntjes. Aangepaste kleding, plastic handschoenen, plastic hoezen voor onder de douche, boodschappenservice of even een praatje werden door familie, vrienden en buren aangeboden en werden we in de watten gelegd.
Maar er is meer! Veel meer!
Over zo’n drie weken is het Oud-en Nieuw en worden er voor vele miljoenen hele andere lichtpuntjes de lucht in geschoten, vallen er elk jaar weer gewonden en wordt er helaas traditioneel veel vernield.
Maar ook dan staan de hulpverleners voor iedereen klaar.
Wat zou het mooi zijn als er op 1 januari 2025 nu eens eindelijk gezegd kan worden dat het menselijke verstand het jaar goed is begonnen en dat we allemaal trots en dankbaar zijn op alle menselijke lichtpuntjes.
