Oog voor dialoog
Toen wij nog op de Voorstraat woonden en daar een sfeervolle ruimte verhuurden voor diverse trainingen en workshops hanteerden wij als motto: Oog voor dialoog. We wilden een plek creëren waar je uit de waan van de dag de mogelijkheid had om collega’s anders dan anders te leren kennen. Een plek voor verdieping, bezinning, ontmoeting, echt contact.
Als ik nu het recente nieuws volg denk ik soms terug aan dat motto. Maar ook aan een tweespraak tussen een optimist en een pessimist. De pessimist zegt: ‘Erger kan het niet, toch?, waarop de optimist antwoord: ‘Jawel hoor.’
Vanmorgen las ik deze passage in de Volkskrant van hoofdredacteur Pieter Klok:
‘Het wezen van een democratie is dat je accepteert dat er mensen zijn die anders tegen de wereld aankijken dan jij, en dat je die ander graag de ruimte geeft om dat te laten zien. Het wezen van de democratie is ook dat je daarna in gesprek gaat in de hoop dat je een gedeelde werkelijkheid kunt vinden.’ Oog voor dialoog dus.
In deze tijd die gekenmerkt wordt door polarisatie, versterkt door de grote sociale mediaplatforms, vergeten we volgens mij dat de absolute waarheid niet bestaat.
Een verdachte staat voor de rechter. Hij weerlegt datgene waarvan hij wordt beschuldigd. De aanklager geeft zijn kijk op de zaak. De rechter last pauzetijd in en komt terug om een uitspraak te doen. In gespannen afwachting kijken aanklager en beschuldigde naar de rechter. Hij richt zich allereerst tot de aanklager en zegt: ´U hebt gelijk.´ Daarna kijkt hij de beschuldigde aan en zegt: ‘U hebt ook gelijk.’ Alom ontstaat verwarring. In de zaal met toehoorders springt iemand op die zegt: ‘Maar dit kan toch niet?’, waarop de rechter zegt: ‘U hebt ook gelijk.’
