Van groen naar blauw
Deze, inmiddels traditionele vakantiecolumn is min of meer het vervolg van de vorige over onze eerste bizarre vakantiedag op vier oktober. ‘Traditioneel’, omdat ik het niet kan laten om er ook een Dordtse draai aan te geven.
Tevens geef ik ‘tips en trucs’, die u op termijn ook van pas kunnen komen en laat ik u weten wat het voordeel is als je in de vakantie ‘op herhaling’ gaat.
Kort na onze vakantie werd ik ruim een week geveld door ‘Snot in mijn kop’, - over groen gesproken ;) -, maar vanmorgen gaf mijn lichaam toch groen licht en 'Ekei'! (Voilá, in het Grieks!)
Voor de derde keer verbleven we in een familieappartementencomplex in Gerani, een dorpje nabij Chania op Kreta. Na drie bezoeken voelen we ons hier echt thuis. Het weerzien met de eigenaren is altijd hartelijk, en zelfs om elf uur ’s avonds wordt er bij aankomst nog een heerlijke maaltijd voor ons klaargemaakt. Het kiezen van de juiste kamer is dankzij eerdere ervaringen eenvoudig. We noteren altijd de beste kamernummers en nemen een week voor vertrek contact op om onze voorkeursnummers te door te geven.
De menukaart hebben we eigenlijk niet meer nodig, want ze weten dat we Retsina met ijs drinken en altijd starten met een Chania-salade met Dakos*. Dakos is een typisch Kretens-Grieks gerecht: zon-gedroogd brood met tomaten, olijfolie, oregano en geitenkaas (myzithra).
* In het fotoalbum staat het recept.
Als hoofdgerecht kiezen we altijd - hoe verzin je het - iets Grieks. We nemen zelden een nagerecht, want we weten dat je het familierestaurant nooit mag verlaten zonder een gratis drankje en lekkernij van ‘het huis’. Voor ons is dat Ouzo met ijs en iets zoets met een vorkje. Vooral de Ouzo is een zinvolle upgrade voor de Raki of een zoete wijn, die we bij ons eerste bezoek kregen.
Maar er is meer!
Vroeger boekten we excursies via de touroperator, maar de familie tipt ons tegenwoordig over leukere alternatieven. Dit jaar maakten we bijvoorbeeld voor het eerst een aantal ritjes met een toeristentrein: een veel goedkopere, weliswaar kortere rit dan de gebruikelijke tours, maar wel met een stuk of zes open ruime rijtuigen, zodat we volop konden genieten van het Griekse groene landschap.
Over een groen landschap gesproken: ‘Wist u dat er op het eiland Kreta maar liefst 30 á 35 miljoen olijfbomen staan!’ Zo’n treinreis voelde overigens als een ‘3D-trip’ (horen, zien en ruiken).
Dit bracht me op een idee: ‘Waarom halen we het toeristentreintje niet terug naar Dordrecht?’
Vroeger reed hier een toeristentreintje, een initiatief van Jan Prins en Anne-Marie Ponsen van ‘Dordrecht Tours’, en wellicht is het tijd om dit project door bijvoorbeeld door het ‘VVV’ of ‘Dordrecht Marketing & Partners’ op te pakken. Verschillende routes van 2 à 3 uur door de regio zouden reizigers een unieke ervaring bieden.
Denk bijvoorbeeld aan een rit naar Kinderdijk met een oud-molenaar als gids of een tocht door de Noordwaard met een natuurgids. In mijn beleving zie ik oud-boswachter Jacques van de Neut als gids met de toeristen naar zijn, o zo geliefde ‘plekkie’, inclusief een ludieke overtocht per pont bij het Kop van ’t Land, afreizen.
De tekst gaat onder de foto's verder
Andere ideeën
* Een rit naar het Sliedrechts Baggermuseum.
* Een rit langs en naar alle bekende Dordtse ‘oudheden’.
Tip: Zorg ervoor dat de reizigers ook een aantal keer hun benen kunnen strekken voor ‘een bezoek aan’.
* Laat de treintjes iedere dag op vaste tijden langs parkeerplaatsen aan de rand van de binnenstad rijden om via het station de mensen in de stad af te zetten en weer terug te brengen.
(In het zomerseizoen rijden dergelijke treintjes (op zonne-energie) in o.a. Renesse en Vlissingen.)
Overigens is zo’n treintje best een leuke ingang om het haperende samenwerkingsverband Drechtsteden op gang te trekken.
Blauw fenomeen
Namen we kort geleden in Dordrecht afscheid van de groene e-Go-Sharing gevaartes, in mei vlogen in Griekenland de e-steps om je oren. Op dit moment zijn ze - waarschijnlijk door de vele ongevallen - op één hand te tellen. In plaats daarvan staan er nu te kekke blauwe huur e-bikes in de buurt van de bushaltes, met een mandje voorop en zonder bagagedrager.
Over blauw gesproken
Tijdens een gesprek met Clio, de eigenaresse van ons appartementencomplex, hadden we het over de ‘blue zones-gebieden’ in de wereld. De mensen worden in die gebieden opvallend oud. Ikaria, een Grieks eiland, is er één van. Zij vertelde dat de huidige generatie honderdjarigen op Ikaria hun lange levens te danken heeft aan hun simpele, stressvrije levensstijl: ze bewogen veel, aten gezond en gingen vroeg naar bed. Volgens haar zal de nieuwe generatie niet zo oud worden, omdat hun levensstijl veel stressvoller is.
Kort geleden stond er een artikel in de krant over de mogelijkheid om 150 jaar oud te kunnen worden. Maar dan moeten we toch echt eerst onze huidige problemen aanpakken, want we bewegen te weinig, werken te hard, eten ongezond en we hebben teveel stress.
Leuk om deze ‘gekleurde column’ te beëindigen met een positieve Griekse wijsheid: “De blauwe zones zullen worden uitgebreid, als we teruggaan naar een simpelere, gezondere levensstijl.”
