Hoeveel kan er op uw bordje?
Zomaar een vrijdag in de maand mei. Ik open het Dordtse deel van het AD en ‘snel’ - zoals iedere dag - eerst naar de column van stadskronieker Kees Thies. Na de eerste regels dwaal ik af naar het artikel ernaast. Huh? Dit kan toch niet waar zijn? Welke onverlaten hebben het lef gehad om de drie Stolpersteine bij de Boombrug weg te halen? Ik schrijf meteen naar Kees. “Kees, het zou toch niet zo zijn dat dit te maken heeft met de landelijke universitaire rellen over Israël of Joden?”
Ik lees dat de burgemeester heel graag zou willen weten wie en waarom ‘iemand’ zoiets doet.
Op 3 mei werden volgens mij de allerlaatste Stolpersteine gelegd door een delegatie van DFC ter nagedachtenis aan de oud-trainer Árpád Weisz die aan het Betlehemplein woonde. Mijn bordje was eigenlijk al vol, maar kon het niet laten om me af te vragen of er nu ook al camera’s bij alle Stolpersteine moeten komen.
Toch werd mijn bordje nog voller, want een trouwe lezer van mijn stukjes appte me dat het niet goed ging met ‘Mannetje Zeb’. Nog voor zij meer kon vertellen zocht ik naar het nieuws en vond die in Limburg. Niet veel later kreeg ik van de ouders van Zeb min of meer hetzelfde bericht via Whatsapp: 'Mannetje Zeb is helaas niet meer te redden. De behandeling in Rome heeft niet gebaat.’
„De harde realiteit is dat de ziekte ons te snel af is geweest en weer een manier had gevonden om onder de behandeling uit te komen en zich in de tussentijd heeft verspreid en we Zeb niet meer beter kunnen maken." De ouders laten Zeb voorlopig in onwetendheid. „Zodat hij zo lang mogelijk nog onbezorgd een kind kan zijn.”
Zij hopen dat iedereen respecteert dat zij zo normaal mogelijk proberen te leven, zolang hen en Zeb dit is gegund. „Zodat we nog zoveel mogelijk samen kunnen genieten.” Ik hoop dat u het begrijpt dat ik deze drie mensen een dikke knuffel vanuit Dordrecht heb gestuurd.
Mijn bordje werd laat in de middag nog voller met een vreemd bericht over een ander ‘mannetje’. Dit keer ‘mannetje JOOST’. Er schijnt iets te zijn voorgevallen bij of juist voor een repetitie. Ook bij de persconferentie heeft hij mogelijk iets gezegd en was het ook best een 'vreemd gezicht' dat de Nederlandse deelnemer met een Nederlandse vlag over zijn hoofd zat. Even dacht ik dat het ging over de blauwe kip die wellicht te heet gebraden was, maar dat was niet het geval.
We zullen het toch niet gaan meemaken dat het bordje echt gaat overlopen en dat er geen plek meer zal worden ingeruimd voor de Nederlandse inzending van her Eurovisiesongfestival en dat ‘mannetje Joost’ met dezelfde Nederlandse vlag over zijn hoofd naar het vliegveld wordt begeleid? Of deze rel op termijn nog een KLEIN staartje zal krijgen dat mag Joost weten. Een ding staat wel vast:
'Op 29 maart was het Goede Vrijdag, vandaag een hele slechte.'
