Haal minstens één ‘tandenborstel’ uit je oren!
Niet zo lang geleden schreef AD-columnist en wielrenspecialist Thijs Zonneveld een column met als titel: ‘Een bel op je racefiets, is als een drol op een slagroomtaart’. Het stuk ging o.a. over de ‘Henken en de Truzen’ van deze wereld. Hij bedoelde vooral de e-bikers die naast elkaar de fietspaden onveilig maken voor m.n. de wielrenners.
Schreeuwen hielp niet en de conclusie aan het eind van de column was dat het wellicht toch slimmer zou zijn om een bel aan te schaffen.
Hoewel ik geen Henk heet, schreef ik Thijs dat zijn conclusie juist was, maar dat er ook een gedragscode moest komen. Namelijk dat: Eén ‘ting’ klantvriendelijker is dan ‘tingelingeling’. Tingelingeling maakt de gewaarschuwde namelijk boos. (Hier spreekt iemand uit ervaring.)
Of Thijs blij zal zijn met de fietsbel vraag ik me af, want zo’n ding is tegenwoordig helaas niet meer voldoende.
Net als Thijs had ik onlangs toen ik terug naar Dordrecht fietste ook een ‘dingetje’. Thijs gilde naar ‘Truus en Henk’, maar ik gebruikte mijn fietsbel. Of ik nu ‘tingde’ of ‘tingelingde’, het werkte niet.
Reden? Het gebruik van de zogenaamde ‘tandborstels’ die tegenwoordig door steeds meer verkeersdeelnemers in hun oren gedragen wordt. Een slimme zet van de producenten en het voorkomt bovendien een boete voor het rijden met een mobiele telefoon in je hand.
Met de draadloze bluetooth koptelefoons kan men niet alleen naar muziek luisteren, maar je kunt ook tijdens je tocht met iedereen communiceren. Omdat deze apparaten steeds beter worden en d.m.v. ‘noise cancelling’ ook het omgevingsgeluid kunnen wegfilteren, horen de gebruikers de fietsbel en het gegil niet en worden pas - vaak met een schrikbeweging - uit hun ‘verhaal’ gehaald als ze een voorwiel zien.
Ik weet nog van heel vroeger dat ik het zo vreemd vond als er iemand op straat liep die in zijn/haar eentje hardop tegen zichzelf aan het praten was. Ik vroeg mijn moeder waarom ze dat deden. Ik vond dat zo vreemd! Dan hoorde ik meestal dat die mensen niet helemaal wijs waren en/of een ziekte hadden.
En nu? Nu weten we wel beter! Anderen mogen gewoon horen waar men het over heeft. Of je het wilt of niet!
Nee, ze zijn niet gek, maar brengen wel het verkeer in gevaar. Dit is typisch een gevalletje van: “Wie de schoen past ….. “. (past ook de gedragscode aan!)
-S.jpg)
