Expo Kees Habraken / Nelleke Vonk
Van 6/6 t/m 3/9 exposeert Kees Habraken zijn olieverfschilderijen in de Grote Kerk in Dordrecht samen met Nelleke Vonk (Op weg naar het licht) is deze expositie vorm gegeven.
Portretten van Habraken: “Ontmoetingen en emoties”
De expositie is gratis toegankelijk van Di t/m Za. Van 10.30 uur t/m 16.30 uur. Op Zon en feestdagen van 12.00 t/m 16.00 uur.
Het exposeren in de Grote Kerk in Dordrecht is speciaal voor Habraken omdat hij 50 jaar geleden zijn werk in de gezondheidszorg startte in Dordrecht. Vervolgens ,met een onderbreking van enkele jaren, werkte hij meer dan 30 jaar in de GGZ Dordrecht/Alblasserwaard/Vijfheerenlanden. Hij heeft dus een speciale binding/relatie met Dordrecht en de Alblasserwaard. Naast zijn voormalige werk als psychotherapeut, heeft Habraken ruim 15 jaar geleden zijn oude liefde voor het schilderen weer opgepakt.
Voor Kees Habraken heeft de wereld vele gezichten. Gemoedstoestanden legt hij vast in fraaie portretten. “Wie verre reizen maakt kan veel verhalen”. Matthias Claudius, (Duitse dichter 1740-1815). Dat gaat zeker op voor Kees Habraken uit Breda.
Maar hij gebruikt liever beelden om zijn ontmoetingen met mensen in verre oorden weer te geven. Het resultaat is een serie fraaie, krachtige en kleurrijke portretten met kenmerkende gezichtsexpressies, die op een uitdagende manier zijn vastgelegd. Het werk weet je te raken.
Het ontstaan van het werk
Al het werk ontstaat uit een ontmoeting, een ervaring! een emotie. Het steeds terugkerende thema in zijn werk is “Communicatie en andere culturen “ Het thema: Het thema in zijn werk is, de lichaamstaal, datgene wat iemand emotioneel vertegenwoordigt, wat hij uitdrukt, via de ogen, de handen en de houding. Zijn inspiratie vind hij op zijn talrijke (wereld)reizen en in zijn voormalige werk als psychotherapeut. Onderweg ben je als reiziger vaak genoodzaakt, via het “non-verbale” in contact te komen, dat vereist creativiteit. Ook in zijn werk als psychotherapeut was het non verbale een belangrijk gegeven, wat een creatieve aanpak verlangde.
Habraken trekt de volgende vergelijking; met zijn huidige schilderwerk en zijn voormalige, werk als psychotherapeut:
“Het zijn, als het ware, parallelle processen die plaatsvinden in het ontstaan van mijn schilderijen en mijn psychotherapeutische behandelingen in het verleden. “
“Bij beide is sprake van een creatief proces, een creatief denken.”
“Het gaat in feite om dezelfde mechanismen”
“Je ziet mensen, je komt met hen in contact en creëert van daaruit iets nieuws.”
“Je moet steeds alert zijn op wat je hoort, ziet en ervaart, om vervolgens je waarnemingen in te zetten en toe te voegen”.
“De voor mij belangrijke issues, reizen en psychotherapie vullen elkaar aan, het schilderen stelt mij in de gelegenheid daaraan uitdrukking te geven. Mijn drie passies schuiven nu ineen, mijn voormalige werk als psychotherapeut , het reizen en kunst schilderen”.
In zijn schilderijen tracht hij de ervaring, de emoties, die hij zelf had, tijdens de werkelijke ontmoetingen, weer te geven op t doek. “Gestolde emoties op het doek” Deze weerspiegelen gevoelswaarden als: angst, melancholie , trots, tederheid, geluk etc.
Dat is ook wat het werk oproept bij de toeschouwer. Deze ervaart bij zichzelf ook emoties. Het nodigt uit tot vragen en roept interpretaties op. Het maakt nieuwsgierig, je wil meer weten. Je vraagt jezelf dingen af.
De emoties, de vragen die je als toeschouwer ervaart, worden heftiger bij de doeken met het felle kleurgebruik.
Terwijl de doeken met het overwegend realistisch kleurgebruik, meer een gevoel geven van rust en gelatenheid.
“Het proces van creatieve ontwikkeling is voor oneindig” stelt Habraken.
“Net als in de psychotherapie gebruik ik bij het schilderen mijzelf als instrument”.
“Maar dat is volgens mij niet voldoende, zoals ook het zuiver werken op intuïtie niet volstaat”.
Kennis en kunde , dus opleiding en ervaring moet aan beiden ten grondslag liggen om tot een goed en creatief resultaat te komen
Het gaat volgens mij, op beide terreinen, om een creatief proces.
Het kleurenpalet Het palet beslaat voornamelijk de complementaire kleuren: *paars en geel” en *rood en groen” Dit kleurgebruik is terug te vinden bij de Nederlandse schilders die belangrijk waren tijdens het interbellum. De eerst periode van de 20 ste eeuw. Nederlandse schilders zoals, Kees van Dongen, Jan Sluijters, Kees Maks en Leo Gestel. Deze schilders hebben de bewondering van Habraken en geven voeding aan mijn verdere ontwikkeling als schilder.
Ook de hedendaags minder algemeen bekende Belgische schilders als Sam Dillemans en Bruno Vekemans, zijn voor een bron van inspiratie. Deze werken echter zeer verschillend. Vekemans schildert ingetogen en gestileerd, terwijl Dillemans heftig kleurrijk en explosief te werk gaat.
De meest gebruikte techniek i van Habraken, is alla prima oftewel “nat in nat” schilderen. Hoewel sommige werken ook in lagen geschilderd zijn. Heel soms ademt een enkel werk de sfeer van een aquarel.
Opleiding: Atelier voor vrije schilderkunst in Breda.
Academie voor Schone Kunsten België (in deeltijd 8 uur per week) gedurende 5 jaar, waarvan 2 jaar portret en daarna 2 jaar specialisatiegraad schilderen aan dezelfde academie
Exposities: in Nederland, België, Frankrijk, Zweden en Duitsland
Citaat van een bezoeker “Kijkend naar deze schilderijen kom je in hun wereld terecht, het geeft je het gevoel een reis te maken door hun leven en contact te hebben onderweg”.
