In het voetspoor van Willibrord
Vandaag viert de Interkerkelijke Schola Cantorum Dordrecht e.o. (koorleider Elly Stuurman), de feestdag van Willibrordus (7 november), één van de grootste geloofsgetuigen van de Lage Landen.
Willibrordus is in 658 geboren in het Britse Northumbrië. In 690 landde hij, in het gezelschap van twaalf missionarissen, op de kust van Katwijk. Tot in Denemarken toe slaagde hij erin steunpunten voor zijn werk te vestigen. De bekendste zijn Utrecht, Susteren en Echternach in Luxemburg. In 695 werd hij tot bisschop van de Friezen gewijd. Hij overleed op 7 november 739 in Echternach, waar hij ook werd begraven.
Op de dag van Willibord gedenken wij niet alleen een historisch feit, maar wij vieren ook met een vreugdevol gevoel en met de verwondering in ons hart, dat hij wél door Gods genade erin slaagde de blijde boodschap van Gods liefde onder de trotse Friese bevolking uit te dragen.
In de eerste antifoon zingen wij:”Als de volle maan temidden der wolken van het ongeloof, schitterde de heilige Willibrordus als een fakkel der hemelse genade”.
Uit de vaderlandse geschiedenis weten we dat de Friezen later weer weerspannig werden (Bonifatius!) en daarom zingen we o.a. in de hymne “Maar de boze en naijverige vijand van Christus heeft Uw volkeren wederom tegen U opgezet en zo alles weer tot ruïnes herschapen”.
Deze Engelse monnik, latere bisschop en heilige is in zekere zin - terecht of onterecht - de personificatie geworden van de vroegste Kerk, voor de stad Utrecht (ruiterstandbeeld Janskerkhof) en vanuit daar voor heel Nederland.