Vrouwenemancipatie binnen het Jodendom

Tijdens de eerste feministische golf waren onder degenen die streden voor verbetering van de positie van de vrouw opmerkelijk veel Joodse vrouwen. De bekendste van de grote groep Joodse vrouwen en heldin van het Nederlandse feminisme is zonder twijfel Aletta Jacobs. Zij en vele andere Joodse vrouwen zijn opmerkelijk succesvol geweest in hun strijd voor gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Of deze strijd ook zijn weerslag heeft gehad binnen het jodendom in religieuze zin, is de vraag. Is er, ook vandaag de dag, wel sprake van gelijke rechten voor vrouwen binnen het jodendom? Bestaat er zoiets als een ‘feministisch jodendom’. Verloopt de vrouwenemancipatie in Liberaal Joodse kring anders dan binnen het orthodoxe jodendom? Waarom mogen vrouwen en mannen tijdens de diensten in de Liberale Sjoel wel naast elkaar zitten, terwijl in een orthodoxe Sjoel een mechitza (afscheiding) is aangebracht? Is het maandelijks bezoek aan het mikwe (ritueel bad) een vorm van degradatie van het vrouwelijk lichaam, zoals soms wordt beweerd? Is de vrouwenemancipatie in Israël anders dan in de diaspora? Is de afscheiding bij de Westelijke muur in Jeruzalem, waar voor vrouwen een veel kleiner stuk gebedsruimte beschikbaar is, een vorm van achterstelling van de vrouw? Allemaal interessante vragen die beantwoord zullen worden door één van de eerste vrouwelijke rabbijnen van Nederland: Marianne van Praag.