Enthousiast schaker Ton Wemmers heeft hart verpand aan het bridgen
Door Hans Berrevoets
DORDRECHT - De oud-voorzitter van schaakclub Groothoofd in Dordrecht, Ton Wemmers (67), heeft zijn hart nu verpand aan de denksport bridgen. Hij is wedstrijdleider van de vereniging ETHICA, die 132 leden telt en met een ledenstop moet werken.
In de speelzaal van deze club in de Dordtse wijk Sterrenburg 1 kent iedereen Ton en Ton kent iedereen. Met zijn lach - die de gehele zaal zou kunnen
vullen - brengt hij zijn enthousiasme over. ,,We willen iedereen laten spelen", zegt hij nog als hij kijkt of overal vier mensen rond tafels zitten
in afwachting tot het spel kan beginnen. Ton loopt daarna naar de voordeur van het centrum om te zien of er nog laatkomers aankomen, want het is wel de opzet dat op tijd kan worden begonnen.
De samenstelling van de volle zaal denksporters achter de kaarten verschilt sterk van het schaken: De vrouwen zijn hier in meerderheid en kaartende
echtparen is een normaal beeld. Joke, de vrouw van Ton, is penningmeester van de vereniging. Ze geniet net als Ton van de derde levensfase. Toch valt iets op: Bij het schaken in de Groothoofdtijd kwam ze vroeger alleen haar jongste zoon Jasper ophalen.
Pakweg veertig jaar geleden begon het bridgen als denksport aan een opmars, passeerde in ledental de schaakbond en inmiddels is de landelijke bond pakweg zes keer (!) zo groot als de schaakbond KNSB met ruim 22.000 leden. En dat terwijl niet alle verenigingen zijn aangesloten bij de landelijke bond.
Bridgen als vakantiesport is al jaren in, zo blijkt uit de advertenties in het blad. ,,We gaan ook gezellig met elkaar uit", zegt Ton Wemmers over zijn vrije
tijdsbesteding in het weekeinde.
De uitdaging voor de man in de twee denksport werelden is natuurlijk ook: zoek de verschillen en de overeenkomsten. ,,Schaken is meer prestatie
gericht. Bridgen is socialer denk ik zo. Overigens: Ik speel nog mee bij Dordrecht in het laagste, gezellige team."
Schaker Ton Wemmers kent nog meer opvallende feiten. Hij was overal een enthousiaste schaker. In de jaren tachtig van de vorige eeuw bracht hij de
liefde van het spel zeker over aan zijn zoon Xander Wemmers die inmiddels internationaal meester is en één grootmeesterresultaat heeft geboekt. Ton herinnert nog de eerste clubavond die hij met zijn zoon Xander bij Groothoofd in Dordrecht bezocht. ,,Een ouder lid wilde wel met de kleine man
snelschaken en vloog er in alle partijen vanaf. "
Er is meer veranderd voor schaker Ton Wemmers. Zijn handelsmerk de geestdrift in combinatie met de Wemmerslach komt nu vooral het kaartspel ten
goede. Telkens valt het woord gezellig: ,,Bridgers hebben meer mogelijkheden tot een gesprek, dan schakers", is een eerste observatie van Ton Wemmers.
Wie bij zijn club op bezoek komt, ziet dat er ook meer oudere vrouwen dan mannen meedoen. ,,Dat klopt. De gemiddelde leeftijd op een bridgeclub ligt
vaak hoger dan op een schaakvereniging. Dat komt ook door bijvoorbeeld alleenstaanden die behoeften hebben aan sociale contacten, welke de
bridgesport zo uniek maakt."
De club speelt daar ook op in. De vereniging heeft een bestuurlid sociale contacten. ,,We houden de mensen in het oog als zij door ziekte niet op de
club kunnen komen. Dan blijven we belangstelling tonen". Die aandacht wordt door de leden zeer gewaardeerd. Terwijl bij het bridgen na zeven minuten een
pauze valt, kunnen schakers een hele avond in stilte aan het bord zitten. 'Dat maakt op meer plekken uit. Een directeur van een denksportcentrum
vertelde eens dat de bridgers per persoon twee keer zoveel consumeren als de schakers. Ton Wemmers vindt de nazit van groot belang als onderdeel van
ontspanning in de ruimste zin van het woord. Na twaalf uur was hij bij Groothoofd en later Dordrecht een echte gezelligheidsschaker. Hij leefde
niet op de ELO punten en genoot van de contacten. ,,Schaken duurt wel tot half twaalf. De bridgeavond kan elf uur worden, maar ik ben zowel bij het
schaken als bridgen wel vaak na twaalf uur thuis".
De lach van Ton Wemmers vult weer de ruimte. Het is zijn eigen instrument om de juiste toon te raken om het gezellig te houden.
