De schilder

22 oktober 2014 door Bert den Boer

Er was eens een man die zijn huis geel verfde. Veel inwoners hadden moeite met die kleur. Dat viel hem zwaar en hij droomde dat hij rijk was. En plotseling was hij rijk. Op een dag stond hij langs de weg toen er op koningsdag een koning voorbijkwam in een prachtige koets. Was ik maar koning, dacht hij ontevreden, dat zou nog mooier zijn, en plotseling was hij koning.
Met veel ruiters reed hij in een gouden koets door zijn rijk. Maar de koning begon te klagen over de zon, die in zijn gezicht schroeide. Ontevreden als hij was, zuchtte hij en dacht: Was ik maar de zon. En onmiddellijk was hij de zon en strooide hij zijn gouden stralen over de aarde. Totdat er een wolk kwam, die zijn stralen tegenhield.
Ik wou dat ik zo machtig was als die wolk, dacht hij ontevreden. En zo werd hij een wolk en kon hij de stralen van de zon tegenhouden. De wolk viel in grote druppels naar de aarde en het water stroomde woest over het land. Verf bladderde van de huizen. Alleen de gevel van één huis bleek bestand tegen het water. Toen werd hij kwaad, omdat de kleur geel van die buitenmuur nog sterker was en wilde hij liever die gevel zijn. Ook dit gebeurde. Toen kwam er een man met een grote kwast en blikken verf en dacht de gevel: Was ik maar weer die schilder. Dat gebeurde en vanaf dat moment schilderde de man zijn huis in alle kleuren van de regenboog en was iedereen tevreden.

Volgens een oud Egyptisch spreekwoord zijn de drie ergste kwellingen van het menselijk bestaan:
- verlangen naar slaap die niet komt
- verlangen naar een geliefde die niet komt
- verlangen naar erkenning die niet komt.

In dat licht bezien stelt de ophef over een geel geverfd huis in een straat in Dordrecht niet zo veel voor. In de stijl van Shakespeare’s to be, or not to be: mag het, of mag het niet? Mooi, of niet mooi? Dat is de vraag waar bewoners, omwonenden, politici en de welstandscommissie zich nu over buigen. De meningen zijn verdeeld. Laat ik kleur bekennen: van mij mag het. En natuurlijk heb ik makkelijk praten. Ik woon niet in de betreffende buurt en kijk er niet elke dag tegenaan. En verder ben ik qua kleur geel sowieso bevooroordeeld. Zonnebloemen zijn mijn favoriete bloemen, en ja die zijn hartstikke geel. En nu ik er verder over nadenk, mijn daklijsten zijn ook geel geverfd. Nooit iemand over gehoord, behalve dat mijn ‘schuine’ overburen hetzelfde deden. Hoewel, een net iets andere kleur geel. Net iets minder mijn geelsmaak. En daar gaat het in dit geval vanzelfsprekend over: smaak.
Het loopt storm bij de tentoonstelling in het Haagse gemeentemuseum over de schilder Rothko, bekend vanwege zijn gigantische imponerende kleurrijke doeken. Schilderijen waarmee de maker oproept tot een spirituele en religieuze ervaring. Iets dergelijks wordt in het Dordtse in ieder geval niet beleefd. Waar we ons in musea over verwonderen en naar op zoek zijn, lijkt niet te mogen in de dagelijkse werkelijkheid. Welke kleur zou de gevel van Rothko’s huis eigenlijk hebben gehad?
 

Over de columnist

Bert den Boer

U kunt zijn recente boek Blijf dicht bij jezelf – En hoe doe je dat dan? (uitgeverij Noordboek, april 2022) bestellen bij de boekhandel. Wilt u een gesigneerd exemplaar? Mail dan naar info@bbdb.info

Over de columnist:
Bert den Boer, socioloog, is zelfstandig adviseur, trainer, coach en dagvoorzitter, zie zijn website: www.voorstraat125.nl






Zaaddonor
20 mrt
Zaaddonor
Dat bedoel ik nou
05 mrt
Dat bedoel ik nou
'Mannetje Zeb'
20 feb
'Mannetje Zeb'
Zijn of azijn
05 feb
Zijn of azijn
Niet zomaar een idee
18 jan
Niet zomaar een idee
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.