Indrukken van elders

28 mei 2014 door Bert den Boer

If you’re blind, that’s bad. If you have eyes that can’t see, that’s worse.

Mooie uitspraak die ik ik ergens onderweg lees in Nepal. Door te reizen kijk je daarna weer anders naar je eigen Dordtse omgeving.
Een Nederlander heeft zeven maanden onterecht vastgezeten in de gevangenis van het plaatsje Pokhara in Nepal. Zijn verhaal gaat over onterechte beschuldigingen, corruptie, smeergeld en vriendjespolitiek. Terugkijkend op mijn recente verblijf - met een groep medereizigers fietsend en wandelend het land door - heb ik van dit soort gedoe en de politiek instabiele situatie niet veel meegekregen. Wel heb ik mijn ogen uitgekeken. Nepal is een arm land met ontzettend vriendelijke mensen. Nergens zoveel kinderen met allemachtig veel plezier de schoolbus in zien stappen. Het gemiddelde bruto jaarinkomen is volgens de statistieken 500 euro. Toch hebben mensen weinig last van relatieve groepsdeprivatie, wat inhoudt dat je als groep je benadeeld kan voelen ten opzichte van een andere groep. Als iedereen arm is, speelt dat niet zo. Misschien zorgen ook het kastenstelsel en religie voor een overwegend vriendelijke gemoedstoestand. Het overgrote deel van de bevolking hangt het hindoeïsme aan. Hindoes geloven dat de kaste waarin iemand geboren wordt afhankelijk is van het karma uit de vorige levens. Goede daden leiden tot goede gevolgen, zowel in het huidige als toekomstige leven.

Er is zoveel te zien. Neem de lijkverbrandingen bij Pashupatinath, waar na verbranding de as in de rivier wordt gegooid, waarmee de ziel van de overledene is bevrijd. Wat te denken van de hectiek in de stoffige, luidruchtige hoofdstad Kathmandu, waar iedereen met een vervoermiddel zich voortdurend toeterend voortbeweegt en waar op elke vierkante meter bedrijvigheid plaatsvindt. Op het Durbanplein leeft, afgesloten van haar familie, een jong meisje als de Kumari; de incarnatie van een hindoegodin. Ze is gekozen uit de Newar-kaste van goud- en zilversmeden. De huidige Kumari, een meisje van negen, op haar vijfde gekozen, zag ik voor een raam verschijnen. Ze is godin tot ze bloed verliest, op dat moment treedt zij af. Erg gelukkig leek ze me niet.
En waar vind je nog een samenleving, waar 80 % van de mensen leeft van de landbouw? Als je door dorpjes fietst, zie je bij elk eenvoudig huis een koe, een geit, kippen, een stapel gesprokkeld hout, een moestuintje. Eén vitale veelbereden handelsweg loopt van Tibet via Nepal naar India. Deze weg is gedeeltelijk geasfalteerd en bij rijlessen is, naast claxonneren, vooral geoefend op inhalen net voor een bocht. Tijdens ons verblijf is een bus 100 meter naar beneden gestort en in de rivier beland, met zes doden als gevolg. Zo is er ook, na twee jaar zonder problemen, door smokkelaars een neushoorn gedood in Chitwan National Park. En dat voor die ene kostbare hoorn.

‘Loop naar die boom daar en sla links af. Meteen rechts kun je fantastisch eten’, is de tip van een ervaren Nepalreiziger. Deze beschrijving volgend komen we bij een zaakje met Café Restaurant op de gevel. We zien een vierkante open ruimte met een enkele toonbank en fraaie wandschilderingen. Twee stoelen en een ventilator staan in de verder kale ruimte. We worden hartelijk begroet. ‘U wilt eten. Dat kan. Ga zitten.’ De ventilator wordt op de hoogste stand gezet en we kunnen tot onze verbazing kiezen uit Indiase, Chinese of Nepalese gerechten. Niet lang daarna verschijnt een jongeman met een menukaart. Beiden blijken afkomstig uit een nabijgelegen restaurant. We besluiten te blijven en bestellen. Terwijl we wachten wat ons voorgeschoteld gaat worden, raken we in gesprek met de vrouw des huizes. Zij komt uit Tibet. Twee geloven kunnen best op één kussen, hij is hindoe en zij boeddhist. De twee zoontjes lopen in en uit. Als het eten wordt bezorgd, twee volle borden met een vork als bestek, dienen twee krukjes als tafel. We blijken in een restaurant in wording te zijn beland. De eigenaar ontvouwt zijn plannen. De toonbank moet verzet, wat tafels en stoelen erbij, een menukaart en dan komt het goed. Zelden zo lekker gegeten, met dat voedsel kon je bergen verzetten. Jammer dat we dat al gedaan hadden.      

Over de columnist

Bert den Boer

U kunt zijn recente boek Blijf dicht bij jezelf – En hoe doe je dat dan? (uitgeverij Noordboek, april 2022) bestellen bij de boekhandel. Wilt u een gesigneerd exemplaar? Mail dan naar info@bbdb.info

Over de columnist:
Bert den Boer, socioloog, is zelfstandig adviseur, trainer, coach en dagvoorzitter, zie zijn website: www.voorstraat125.nl






Dat bedoel ik nou
05 mrt
Dat bedoel ik nou
'Mannetje Zeb'
20 feb
'Mannetje Zeb'
Zijn of azijn
05 feb
Zijn of azijn
Niet zomaar een idee
18 jan
Niet zomaar een idee
ONTSPOREN
15 dec
ONTSPOREN
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.