Oorverdovende stilte

21 augustus 2012 door Bert den Boer

Wat is dat eigenlijk voor een periode in het jaar, de zomer met voor velen daaraan verbonden vakantietijd? Ik heb het idee dat het - ongeacht op welke wijze je de zomer doorbrengt - een periode is die voor velen aanleiding is om stil te staan bij dat wat het leven brengt. Soms roept een boek dat op. Wie bijvoorbeeld de indrukwekkende requiemroman Tonio van A.F.Th. van der Heijden leest en kinderen heeft, wordt bijna onvermijdelijk bevangen door allerlei herinneringen. Wat neem je van zo’n oase in de tijd mee voor de rest van het jaar?

Op de grotere op toerisme gerichte Griekse eilanden vind je de rust op afgelegen plekken, ver van centra en populaire stranden waar een hutspot van geluiden, (etens)geuren en kleuren op je afkomt. De enige bus van dit eiland voert ons van de havenplaats naar het andere dorp dat dit eiland rijk is. De rit neemt ongeveer 20 minuten in beslag, de snelheid komt niet boven de 30 kilometer per uur op een weg die langzaam stijgt, dan weer daalt met soms een haarspeldbocht. ‘Het kan toch harder’, op deze gedachte betrap ik mezelf. Hier heerst oorverdovende stilte. Het kost tijd om los te komen en jezelf over te geven aan een ritme gedicteerd door de hitte. Tussen 12 en 5 overheerst rust. Luiken zijn gesloten, de bakker eet zijn eigen brood, de twee naast elkaar gelegen cafés zijn dicht. De eigenaren die de scepter zwaaien over deze bescheiden etablissementen geven zich net als ieder ander over aan de rust van het niets. De dienstregeling van de al snel vertrouwd aanvoelende bus met enigszins nerveuze chauffeur, vaak in de weer met zijn smartphone en elke dag gekleed in hetzelfde uniform van korte broek en vaal rood T-shirt, behelst naast een retour richting haven enkele keren per dag een tocht naar een kleine baai met uitzicht op enkele rotsen oprijzend uit zee. De stilte overvalt je, hier lijkt niets te beleven. Het voelt als de hemel op aarde en juist omdat er zo weinig te doen is, valt er veel te beleven. ‘s Avonds ontmoet men elkaar op de plaatselijke bruisende ‘Fifth Avenue’, een straat met twee eettentjes, een mini-market en de twee genoemde cafés. In de zwoele avondlucht is het goed toeven. Of je blijft hier één dag en je bent weg of je bent niet meer weg te slaan, een tussenweg lijkt niet te bestaan.

Dan kom je terug in Dordrecht. Voor je het weet kom je in ‘We moeten weer, we hebben het weer gehad.’ Wat neem je mee van deze zomer? Schelpen, een hoopje zand, een half uitgelezen boek, een zonnehoed, een tourclip op het nachtkastje als relikwie? Regelmatig luisteren naar een cd met die ene vakantiehit? Een souvenir aan de wand waar je soms naar kijkt? Ervaren rust integreren in het dagelijks bestaan door ’s morgens even 10 minuten op jezelf te zijn, in welke vorm dan ook, of ’s avonds laat bewust terugkijken op wat de dag heeft gebracht? Voor mij geldt het laatste. Ben benieuwd hoe ieder op eigen wijze ervaringen vanuit de zomertijd een plek geeft in de waan van alledag.

Over de columnist

Bert den Boer

U kunt zijn recente boek Blijf dicht bij jezelf – En hoe doe je dat dan? (uitgeverij Noordboek, april 2022) bestellen bij de boekhandel. Wilt u een gesigneerd exemplaar? Mail dan naar info@bbdb.info

Over de columnist:
Bert den Boer, socioloog, is zelfstandig adviseur, trainer, coach en dagvoorzitter, zie zijn website: www.voorstraat125.nl






Dat bedoel ik nou
05 mrt
Dat bedoel ik nou
'Mannetje Zeb'
20 feb
'Mannetje Zeb'
Zijn of azijn
05 feb
Zijn of azijn
Niet zomaar een idee
18 jan
Niet zomaar een idee
ONTSPOREN
15 dec
ONTSPOREN
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.